สรรเสริญ นินทา ธรรมดาของโลก

อตุละ การนินทาและสรรเสริญนั่น เป็นของเก่า นั่งไม่ใช้เป็นเหมือนมีในวันนี้ ชนทั้งหลายย่อมนินทาผู้นั่งนิ่งบ้าง ย่อมนินทาผู้พูดมากบ้าง ย่อมนินทาผู้พูพอประมาณบ้าง ผู้ไม่ถูกนินทา ไม่มีในโลก

กระแสตัณหา

สัตว์ผู้กำหนัดแล้วด้วยราคะ ย่อมตกไปสู่กระแสตัณหา เหมือนแมงมุม ตกไปยังใยที่ตัวทำไว้เองฉะนั้น

ต่างกันไหม คนที่ให้ทานกับไม่ให้ทาน

พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า ดูก่อนสุมนา คนทั้งสองนั้นพึงมีความพิเศษแตกต่างกัน คือ ผู้ให้เป็นเทวดาย่อมข่มเทวดาผู้ไม่ให้ด้วยเหตุ 5 ประการ คือ อายุ วรรณะ สุข ยศ และอธิปไตยที่เป็นทิพย์

พิธีสถาปนาอุโบสถพระไตรปิฎกประดิษฐานลูกนิมิตและผูกสีมา

วัดพระธรรมกาย จัดพิธีสถาปนาอุโบสถพระไตรปิฎกแรกของโลก ประดิษฐานลูกนิมิตและผูกสีมา เพื่อให้พระสงฆ์หลายพันรูปทำสังฆกรรมได้ตามพระธรรมวินัย ณ อุโบสถ วัดพระธรรมกาย

แข่งบุญแข่งบารมี

มีภาษิตกล่าวว่า “แข่งเรือแข่งพาย พอแข่งได้ แต่แข่งบุญแข่งบารมี แข่งกันไม่ได้” เป็นความหมาย ให้อ่อนน้อมถ่อมตน มิให้ตีตนเสมอผู้หลักผู้ใหญ่

วิธีชนะคนพาล

สำนวนว่า “ตาต่อตา ฟันต่อฟัน” หรือ “ลูกชาย สิบปีล้างแค้นไม่สาย” เหล่านี้ล้วนเป็นบ่อเกิดแห่งการทะเลาะวิวาท อาฆาตจองเวรกันไม่จบสิ้น

ตาบอดคลำช้าง

นินทาและสรรเสริญ เป็นโลกธรรม ที่อยู่คู่มนุษยชาติมาตลอด เพราะในโลกนี้ “นักพูด” มีมากกว่า “นักทำ” ผู้ที่มีปกติชอบพูดวิพากษ์วิจารณ์ เยาะเย้ยถากถางผู้อื่น มักเป็นผู้ไม่รู้จริงในสิ่งที่พูด

สมบัติที่มีค่าที่สุด

หลายคนในโลกมักไม่พอใจในสิ่งที่ตนมี ตนได้ แล้วก็ขวยขวายให้ได้มาในสิ่งที่ปรารถนา แม้ต้องแลกด้วยการทำทุจริตก็ยอม

ตนลิขิตชีวิตตน

พื้นฐานความเชื่อของคนโดยส่วนใหญ่ ที่ไม่ได้ศึกษาคำสอนในพระพุทธศาสนา มักคิดว่า ชะตาชีวิตของคนเรานั้น ขึ้นอยู่กับพรหมลิขิต หรือฟ้าบันดาล

ความงามอันจอมปลอม

ความงดงามของร่างกายเป็นสิ่งที่มนุษย์ทุกคนปรารถนา เพราะนอกจากตนเองจะเกิดความพึงพอใจแล้ว ยังเป็นที่ถูกอกถูกใจของผู้ได้พบเห็นอีกด้วย