เราควรมีหลักในการให้พรอย่างไรบ้าง

การให้พรเป็นการให้ความประเสริฐ ถ้ามองแล้วตัวเราไม่ได้มีความดีความประเสริฐอะไรเลย แต่พรุ่งนี้ลูกศิษย์ลูกหาจะมาขอพรจะเอาอะไรให้ ให้พรปาว ๆ เป็นนกแก้วนกขุนทอง พรก็ไม่ศักดิ์สิทธิ์ ปู่ ย่า ตายายของเราเวลาท่านให้พร เรารู้สึกว่าพรของท่านศักดิ์สิทธิ์ มีความขลังอยู่ในคำให้พรนั้นด้วย

มงคลที่ ๑๘ ทำงานไม่มีโทษ - อามิสสุข นิรามิสสุข

เราต้องรู้จักเลือกประกอบแต่สัมมาอาชีวะ ให้ธุรกิจกับจิตใจไปด้วยกัน พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสถึงมิจฉาอาชีวะ ที่ไม่ควรประกอบไว้ ๕ อย่าง คือ ค้าอาวุธ ค้ามนุษย์ ค้ายาพิษ ค้าสุรายาเสพติด และค้าสัตว์เพื่อนำไปฆ่า นอกจากนี้ ยังต้องคำนึงถึงอาชีพที่ไม่ผิดกฎหมาย ไม่ผิดขนบธรรมเนียมประเพณีอันดีงาม และไม่ผิดศีลผิดธรรมด้วย

ภูมิของพระอนาคามี

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็สมณะที่ ๓ เป็นไฉน ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุในศาสนานี้ มีความสิ้นไปแห่งสังโยชน์เบื้องต่ำ ๕ อย่าง เป็นโอปปาติกะ ปรินิพพานในภพนั้น ไม่เวียนกลับมาจากโลกนั้น ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อริยบุคคลนี้คือ สมณะที่ ๓ ในพุทธศาสนา

ทานอาหารแบบไหนถึงตัวสูงใหญ่เหมือนคนญี่ปุ่น คลิ๊ก

ปู่ ย่า ตา ยาย ทวด...ใช้เวลา...ศึกษาเรื่องอาหารร้อยๆ พันๆ ปี ว่า หัวอะไรกินได้ หรือ กิน

จัดระเบียบใจด้วยการภาวนา “สัมมาอะระหัง”

ใจที่มีระเบียบ คือ ใจที่มีความสงบนิ่งนุ่มนวล เมื่อใจของเรานิ่งอย่างนุ่มนวล พลังในใจก็จะบังเกิดขึ้น เป็นพลังแห่งความสะอาดบริสุทธิ์ ว่าง โล่ง เบา สบาย สว่างไสว ส่งผลให้ชีวิตมีความสุขและความสำเร็จอย่างรวดเร็ววิธีจัดระเบียบของใจให้รวมเป็นหนึ่ง ให้หยุดให้นิ่งอย่างง่าย ๆ ก็คือ การอาศัยคำภาวนา“สัมมาอะระหัง”

ไม่ได้ตั้งใจ(ผิว)ดำ

เกือบจะพลาดขบวน เพราะนั่งธรรมะไม่สม่ำเสมอ

ทำเลที่ตั้ง ประเทศอินโดนีเซีย

ทำเลที่ตั้ง ประเทศอินโดนีเซียตั้งอยู่ใต้สุดของภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มีลักษณะเป็นหมู่เกาะ วางตัวทอดยาวไปตามเส้นศูนย์สูตร รูปร่างคล้ายพระจันทร์เสี้ยวหงาย นอกจากจะเป็นจุดแบ่งทวีปเอเชียแล้ว ยังเป็นสะพานเชื่อมระหว่างมหาสมุทรอินเดียกับมหาสมุทรแปซิฟิกอีกด้วย

ตะวันที่กลางใจ

กระผมก็สัมผัสใจ เฉย ว่าง ที่ศูนย์กลางกาย เทคนิค The Middle Way จะสอนแต่คำว่า Centre of the Body ซึ่งเป็นเทคนิคที่ง่ายๆ ขนาดคนทำสวนอย่างกระผมยังทำได้เลย จนกระทั่งรอบหนึ่ง เมื่อ Body และ Spirit ได้รวมกันเป็นความว่างเดียวกัน

สวรรค์ชั้นยามา

ดูก่อนสารีบุตร ในการให้ทานนั้น บุคคลไม่มีหวังสิ่งตอบแทนในทาน แต่ก็ให้ทาน ไม่มีจิตผูกพันในผลแห่งทานแล้วให้ทาน ไม่มุ่งการสั่งสมให้ทาน ไม่ได้ให้ทานด้วยความคิดว่า การให้ทานเป็นการกระทำที่ดี แต่ให้ทานด้วยความคิดว่า บิดามารดา ปู่ ย่า ตา ยาย เคยให้ เคยทำมา เราก็ไม่ควรทำให้เสียประเพณี เขาผู้นั้นให้ทานด้วยอาการอย่างนี้แล้ว เมื่อทำกาลกิริยาตายไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายแห่งเทวดาในสวรรค์ชั้นยามา

การเดินธุดงค์ของพระเทพสุวรรณโมลี (หลวงพ่อสอิ้ง)

ด้วยอานิสงส์การเดินธุดงค์ในครั้งนั้น ทำให้ท่านบวชมาจนถึงทุกวันนี้