ทบทวนบุญ วันครูวิชชาธรรมกาย
วันที่ 23 กันยายน พ.ศ.2553 ณ วัดพระธรรมกาย
กว่าจะเป็นธุดงค์ธรรมชัย ปีที่ 3 ตอน เบื้องหลังสาธุชนที่มาโปรยดาวรวย
กว่าที่สาธุชนชุดขาวๆจำนวนมาก จะได้ออกมาโปรยดาวรวยได้พร้อมกันอย่างมากมายมิใช่เรื่องง่ายๆเลย แต่ทุกอย่างกลับเป็นเรื่องง่าย ด้วยความทุ่มเทของเหล่าอาสาสมัครที่คอยช่วยชักชวน นำพาและดูแลเหล่าสาธุชนเป็นอย่างดีจนปลื้มในบุญกันถ้วนหน้า ซึ่งบุญใหญ่ๆอย่างนี้ใครๆก็อยากเอาค่ะ
รอดตายหายป่วยด้วยอานิสงส์สร้างองค์พระ
ด้วยอานิสงส์ของการสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว ชายคนหนึ่งป่วยเป็นมะเร็งที่ต่อมน้ำเหลือง แต่ก็หายได้อย่างไม่คาดฝัน ส่วนชายอีกคนหนึ่ง ถูกทำร้าย แต่รอดมาได้เป็นอัศจรรย์...และสำหรับลูกที่ชอบทำเอาหูทวนลมเวลาพ่อ-แม่สั่งสอน เมื่อวิบากกรรมส่งผล จะเป็นอย่างไร...มาร่วมกันศึกษาความเป็นจริงของชีวิต ในแบบของโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา
ด้วยอานุภาพบุญ
อยู่ดีๆ ลูกก็เกิดอาการท้องอืดและบวมขึ้นค่ะ ลูกสงสัยว่าจะเป็นเนื้องอกที่มดลูกอีก จึงไปหาคุณหมอคนเดิม ในวันอังคารที่ 30 ธันวาคม พ.ศ.2551 ในขณะที่คุณหมออัลตร้าซาวด์บริเวณมดลูกอยู่นั้น คุณหมอบอกว่าไม่ได้เป็นเนื้องอกที่มดลูก แต่เมื่ออัลตร้าซาวด์ขึ้นไปช่องท้องช่วงบน กลับพบเนื้องอกที่ตับยาวประมาณ 5เซนติเมตร
เข็มมหาภัย รอดได้ด้วยบุญ
ซ้ำร้ายไปกว่านั้น...หมอยังบอกอีกว่า “ตราบใดที่ยังหายใจอยู่ ก็ตายได้ตลอดเวลา” พระเดชพระคุณหลวงพ่อคะ มีอย่างหรือคะ หายใจแล้วตาย ซึ่งหมอก็ให้เหตุผลว่า เวลาหายใจ ปอดจะขยับตลอดเวลา ไม่รู้ว่าวินาทีไหนเข็ม...มันเกิดอยากจะไปทิ่มปอดทะลุ พอบอกแบบนี้ต่างคนต่างช็อกค่ะ
รถไฟเฉี่ยว ตกสะพาน จมน้ำ...รอดได้
และทันใดนั้นเอง...เราก็ได้ยินเสียงหวูดรถไฟดังไล่มา เราจึงรีบพากันหลบเข้าไปตรงจุดพักคนข้างรางรถไฟ ลูกกับเพื่อนคนหนึ่ง คือ หมอณัฐชัย ยืนอยู่ด้วยกัน ตอนนั้น เสียงหวูดรถไฟดังกระชั้นมากขึ้นเรื่อยๆ และรถไฟได้พุ่งเฉี่ยวพวกเรา ขณะนั้นลูกรู้สึกว่ามีอะไรมาฟาดศีรษะอย่างแรง ทำให้ลูกกับหมอณัฐชัยกระเด็นตกลงมาจากสะพาน ดิ่งลงกระแทกกับพื้นน้ำ
โลกสันติสุขในตัวของเรา
ตอนนั่งสมาธิที่วัด ผมพยายามนั่งให้สบายๆ หลับตาพริ้มๆ และค่อยๆสูดลมหายใจลึกๆ ให้เข้ากับคำพูดของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ หายใจเข้าผ่านจมูก แล้วนึกให้มีการเคลื่อนที่ช้าๆ ลงไปยังฐานที่7 ทำนิ่งๆ ฟังเสียงของพระเดชพระคุณหลวงพ่อไปเรื่อยๆ แม้ผมจะยังไม่เข้าใจภาษาไทยมากนัก แต่น้ำเสียงของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ก็ช่วยพาผมดำดิ่งเข้าไปยังอีกโลกหนึ่ง เป็นโลกของสันติสุข
ศิลา…อาถรรพ์
พระภิกษุรูปหนึ่ง ท่านรักในการอยู่ธุดงค์ ปลีกวิเวก...เมื่อครั้งที่ท่านได้เดินทางไปที่วัดเก่าแก่แห่งหนึ่ง ท่านได้ไปพบหินสีดำ มีลักษณะคล้ายเสมา จึงเอ่ยปากขอลอยๆ แล้วนำติดตัวกลับมาวัดที่ท่านพำนักอยู่...หลังจากนั้นก็เกิดเหตุการณ์ผิดธรรมชาติหลายอย่าง และเมื่อเวลาท่านนั่งสมาธิ ท่านยังเห็นนิมิตประหลาดอีกด้วย...7วันต่อมา ในขณะที่สาธุชนราว 30ชีวิต กำลังร่วมกันปฏิบัติธรรม ได้เกิดพายุฝนฟ้าคะนองอย่างน่ากลัว ผู้คนพากันแตกตื่น หอฉันซึ่งยังสร้างไม่เสร็จได้พังลงมา
