ห้ามปวดตับ, ห้ามดับจิต
เรื่องราวชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่ง ตัวเธอเองแม้ไม่ลำบากในเรื่องเงินๆทองๆ แต่ต้องทำงานหนัก จนเยื่อหุ้มกระดูกฉีก แม้ผ่าตัดแล้วก็ยังไม่หายดี อาจต้องเปลี่ยนหัวเข่า แม้จะเป็นขนาดนี้ แต่เธอก็ยังคงต้องทำงานหนักอยู่ดี...ทำไม จึงเป็นอย่างนี้...และกับคำถาม...เลี้ยงสัตว์ให้เขาฆ่า แม้ไม่ได้ฆ่าเองจะมีวิบากกรรม หรือไม่ อย่างไร...และ ทำไม คนบางคนไม่ว่าจะประกอบกิจการใดก็ไม่ประสบความสำเร็จ...ลูกฆ่าพ่อ-แม่ กับพ่อ-แม่ฆ่าลูก มีผลแห่งบาปแตกต่างกันอย่างไร...ที่นี่...มีทุกคำตอบ
สื่อจีนเปิดตัวเหมียวมีปีก
เขาถามเธอว่า ชาวพุทธเขาไม่สอนให้เข้าวัดกันหรือ
คุณเป็นชาวพุทธ ทำไมคุณไม่รู้หลักและวิธีปฏิบัติของศาสนาพุทธละ คุณเป็นชาวพุทธตั้งแต่เกิดคุณกลับไม่รู้ แล้วจะให้ผมไปถามกับใคร ถ้าคุณมาถามผมเกี่ยวกับศาสนาอิสลามนะ ผมตอบคุณได้หมดเลย ผมขอถามคุณจริงๆเถอะ ชาวพุทธเค้าไม่สอนให้เข้าวัดกันหรือ?
สุดเค็ม, เมื่อไม่สนก็เป็นลมเป็นแล้ง
อุทาหรณ์ของการจองเวร...ผู้หญิงคนหนึ่ง หลังจากแยกทางกับสามีคนแรก เธอก็ตัดสินใจไปทำงานที่ฮ่องกง และได้แต่งงานกับสามีคนใหม่ที่นั่น เธอกับลูกเลี้ยง ไม่ลงรอยกันเหมือนกับโกรธเกลียดกันมานาน ลูกเลี้ยงมักจะด่าทอเธอด้วยคำหยาบคายเป็นประจำ ตอนแรกเธอไม่เข้าใจความหมาย แต่พอเข้าใจ ก็เริ่มด่าตอบโต้ เป็นไม้เบื่อไม้เมากันมาตลอด...น้องชายของเธอ หลังจากต้องออกจากงาน ก็หารายได้ด้วยการออกเงินกู้ โดยให้ภรรยาเป็นคนทวงหนี้ ต่อมา เขาและภรรยาได้ถูกลูกหนี้ฆ่าตายอย่างโหดเหี้ยม...ทั้งสองเรื่องเกิดจากการจองเวรกันมาข้ามชาติ
กวช.สั่งปรับคู่มือ"ใช้สัญลักษณ์พุทธ" เผย"สถานที่-ผลิตภัณฑ์-สื่อ"ห้ามใช้
เวสสันดรชาดก ตอนที่ ๓ ( กำเนิดพระเวสสันดร )
ครั้นพระโพธิสัตว์ออกมาจากครรภ์ของพระมารดา เพียงลืมพระเนตรทั้งสองได้เท่านั้น ก็เหยียดพระหัตถ์ออกมาพลางกล่าวกับพระมารดาว่า “ข้าแต่พระแม่เจ้า หม่อมฉันจะบริจาคทาน มีทรัพย์อะไรพอที่จะให้ลูกบริจาคได้บ้าง” พระชนนีตรัสตอบว่า “ลูกรัก ลูกจงบริจาคทานตามอัธยาศัยเถิด” จากนั้น
ประกาศรายชื่อผู้สอบซ่อมบาลีสนามหลวง พ.ศ.2554
มงคลที่ ๑๕ บำเพ็ญทาน - ทำอย่างไรได้อย่างนั้น
บางคนมีความเข้าใจไม่ถูกต้อง คิด ว่าบุญบาปไม่มี เพราะเป็นสิ่งที่มองไม่เห็น จึงไม่เชื่อเรื่องบุญกุศล แต่ผู้รู้ทั้งหลาย ได้พิสูจน์แล้วว่า บุญบาปมีจริง เป็นของละเอียดที่รู้เห็นได้ด้วยธรรมกายเท่านั้น สิ่งที่ละเอียดลึกซึ้งเกินกว่าวิสัยของปุถุชนจะคิดเองได้ เป็นสิ่งที่ไม่ควรคิด เป็นอจินไตย ดังที่พระพุทธองค์ตรัสไว้ว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อจินไตย ๔ อย่างนี้ ไม่ควรคิด ผู้ใดคิด ผู้นั้นพึงมีส่วนแห่งความเป็นบ้า ได้รับความลำบากเปล่า"
มัวแต่ทำชักช้าอยู่
บ่อยครั้งที่น้ำตาของลูกไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัวเพราะลูกสงสารเขา และรู้สึกร้าวรานใจในทุกครั้งเมื่อได้ยินเขาตัดพ้อเสมอๆว่า “ หนูเป็นอย่างนี้..ให้หนูตายไปซะเลยดีไหม..” หรือบางทีเขาจะพูดกับยายเขาบ่อยๆว่า “ยายจ๊ะ..หมอนของหนูใบนี้มันนิ่มดีหนูชอบ หากหนูตายไปแล้วเอาใส่โลงไปให้หนูด้วยนะจ๊ะ”
