มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๘ ( แก้ปมปริศนา )

ในครั้งนี้ ยังคงนำเรื่องมโหสถบัณฑิตผู้มีปัญญาเฉียบแหลมมาให้ได้ติดตามกันต่อ แม้มโหสถบัณฑิตอายุยังน้อย แต่ก็สามารถแก้ไข หรือพิจารณาอรรถคดีต่างๆ ได้ถูกต้องแม่นยำอย่างน่าอัศจรรย์ จนชนะใจอำมาตย์ว่า บุคคลนี้แหละที่พระราชาทรงสุบินนิมิตว่า ทรงเห็นไฟกองเล็กๆ ผุดขึ้นท่ามกลาง ไฟกองใหญ่ ๔ กอง ไฟกองเล็กนี้สว่างไสว พุ่งขึ้นไปได้ถึงพรหมโลกทีเดียว

ความสุขที่เกิดจากการปฏิบัติธรรมอย่างถูกวิธี

ผมสามารถเห็นดวงแก้วได้เป็นเวลานานๆ เพราะผมรู้วิธีการปฏิบัติแล้ว ขั้นแรกคือ เอาขาขวา ทับขาซ้าย มือขวาทับมือซ้าย และให้นิ้วชี้มือข้างขวาจรดนิ้วหัวแม่มือข้างซ้าย จากนั้นก็หลับตาเบาๆ ผ่อนคลายกล้ามเนื้อทั้งหมดในร่างกาย ตอนนี้ผมนึกถึงดวงแก้วไว้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 แล้วภาวนาว่า “สัมมา อะระหัง” จากนั้นผมจะรู้สึกผ่อนคลายมากๆ แล้วผมก็เห็นดวงแก้ว เกิดขึ้นมาที่กลางท้อง

สละจากสายดำ มาเป็นสายรัดประคด

แต่แล้ว...วันหนึ่ง ครอบครัวของผมก็ต้องมาพบกับจุดหักเหของชีวิต หลังจากที่ได้ติดจานดาวธรรมเมื่อปี พ.ศ.2547 และดู DMC ทุกวัน ตอนนี้ครอบครัวของผมได้สละหมดแล้วครับพระเดชพระคุณหลวงพ่อ “สละจากสายดำ มาเป็นสายรัดประคด สละจากผ้าขาว มาสู่ผ้ากาสาวพัสตร์ ธงชัยแห่งพระอรหันต์ สละจากเกียรติยศชื่อเสียงอันเป็นที่หมายปองของคนทั้งหลาย มาสู่ชีวิตที่เรียบง่ายตามแบบพระอริยเจ้า”

สู่ปลายทางของถนนแห่งแสงสว่าง

เมื่อมีการขุด ถนนพุทธวิถี นี้ขึ้นมา ถนนแห่งนี้จึงเป็นถนนแห่งความหวังของพี่น้องชาวปวาเก่อญอ ที่จะทำให้ทางการสามารถเข้าไปให้ความรู้ และการช่วยเหลือพวกเขาได้ และในช่วงท้ายๆเมื่อทีมงานของเราขุดถนนใกล้ถึงหมู่บ้านขุนสอง ทีมงานของเรานำโดยพระธรรมจาริก ได้เดินทางไปพักยังสำนักสงฆ์ ณ หมู่บ้านขุนสอง นำชาวบ้านให้สวดมนต์ นั่งสมาธิ

ประสบการณ์ภายใน

ไม่นานใจก็เริ่มสงบ หยุดนิ่ง เหมือนกับใจกำลังสะอาดบริสุทธิ์ ปราศจากกิเลสทั้งปวง และรู้สึกได้เลยว่า ใจหยุดนั้นมีความสุขอย่างยิ่ง จนไม่อาจบรรยายออกมาได้เลย ...เมื่อใจสงบแล้ว บางครั้งก็มองเห็นแสงสว่าง รู้สึกมีความสุขมาก และทำให้เข้าใจว่า ความสุขภายในนั้น เพียงแค่เราเอาใจมาหยุดนิ่งเฉยๆ ก็พร้อมที่จะพรั่งพรูออกมาให้เราได้สัมผัสฟรีๆ ไม่ต้องเสียเงินเลย

อนุบาลนำทีม ถวายกระเช้าผลไม้พระ

วันนี้ V-Star โรงเรียนสนิทวิทยา สร้างวีรกรรมใหม่ที่ยิ่งใหญ่ไม่แพ้กัน เมื่อ ผอ.นวลเนตร กวยาวงศ์ ผู้อำนวยการโรงเรียนสนิทวิทยา ผอ.สว่าง ที่จุดประกายความสว่างให้กับเด็กทุกคนในโรงเรียน ด้วยการเริ่มต้นกิจกรรมถวายกระเช้าผลไม้พระ จัดทำเป็นโครงการผ้าป่าผลไม้ โดยเริ่มต้นที่เด็กๆอนุบาล

ที่พึ่งภายใน

วันนั้น ผมนั่งสมาธิตามที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อนำนั่ง ผมประทับใจน้ำเสียงของพระเดชพระคุณหลวงพ่อมากครับ เพราะฟังแล้วนุ่มนวล อบอุ่น ให้ความรู้สึกปลอดภัย และทรงพลัง ฟังเพลินอย่างไร้ความคิดในสิ่งอื่นใดทั้งสิ้น ผมจัดท่านั่งสบายๆ วางใจเบาๆ ไม่คิดอะไร ตัวก็เบา โล่ง โปร่ง สบาย ขยาย สว่าง สามารถรวมใจที่ศูนย์กลางกายได้ แล้วสักครู่ ก็มีองค์พระแก้วใสผุดที่ศูนย์กลางกาย

เธอทำได้...เพราะเธอได้ทำ

นั่งไปนานๆ องค์พระก็เริ่มเป็นอย่างที่ใจลูกนึก นึกให้ท่านขยายใหญ่กว่าตัวเรา ขยายใหญ่ขึ้นเท่าภูเขาก็ได้ นึกให้ท่านย่อเล็กลงมา ใหญ่กว่าตัว เท่าตัว เท่าแตงโม เท่าส้มโอ จนกระทั่งเล็กสุดเท่ามดเล็กๆ มองดูใสเหมือนเพชร แล้วองค์พระเล็กนิดเดียวก็ค่อยๆ สว่าง มากขึ้นๆ จนเท่ากับพระอาทิตย์ยามเที่ยงวัน แต่รู้สึกมองแล้วไม่แสบตาเลยค่ะ

พ่อยิงหัวแม่

เรื่องเศร้าในครอบครัว…พ่อบ้าน ชอบดื่มสุรา เมื่อเมาแล้วก็มักจะทำร้ายภรรยาตัวเอง ครั้งหนึ่งถึงกับใช้สันปืนพกตบหน้าภรรยาจนสลบ ต้องปลุกลูกให้นำแม่ไปส่งโรงพยาบาลกลางดึก …แล้วอยู่ๆวันหนึ่ง เขาก็ใช้ปืนจ่อยิงที่ศีรษะของภรรยา กลางงานศพเพื่อนบ้านจนเธอเสียชีวิต…มาร่วมกันเรียนรู้เบื้องหลังของเรื่องราวของครอบครัวนี้ ในแบบของโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา…

ยุวธรรมทายาท รุ่นแรกของวัดพุทธสตุทท์การ์ท

ผมเป็นน้องเล็กที่สุดในรุ่น ตอนแรกผมไม่คิดจะบวช แต่เห็นพี่ๆเขาเตรียมตัวบวชแล้ว ผมเลยรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว อยากบวชบ้าง และที่สำคัญผมมี สามเณรพ่อ เป็นแรงใจอยู่ข้างๆ สามเณรพ่อเป็นต้นแบบ พ่อไม่ลุกผมก็ไม่ลุก แต่ก็มีบ้าง คือถ้าสามเณรพ่อนั่งนานเกินไปผมก็จะสะกิดว่า “พ่อครับ เมื่อไหร่จะลุก” หรือถ้าไม่ลุกผมก็เอนศีรษะพิงร่างอันอบอุ่นของพ่อไปเลย