บุคคลที่ให้ร้าย

วันนี้มีคำถามจากคุณโยมท่านหนึ่ง เข้ามาว่าบุคคลที่ชอบให้ร้ายกับผู้อื่นจะได้รับผลอย่างไรบ้าง

ไปนรกกันได้ยังไงบ้าง

คุณครูไม่ใหญ่ได้เล่าเรื่องตัวอย่างของการไปนรก ไว้ในโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ถ่ายทอดทาง DMC ว่ามีหลายรูปแบบ เช่น 1. ไปนรกด้วยอานุภาพของการเจริญสมาธิภาวนา จนบรรลุฌานสมาบัติ 2. ไปนรกด้วยอำนาจของบาปอกุศลที่ตามมาส่งผล พากายละเอียดไปสู่มหานรก หลังจากละสังขารแล้ว 3. ไปนรกโดยเจ้าหน้าที่จากยมโลกมารับกายละเอียด หลังจากละสังขารแล้ว พาไปสู่ยมโลก 4. ไปนรกโดยถูกแผ่นดินสูบ เพราะทำกรรมหนัก

เวมานิกเปรตผู้โดดเดี่ยว

เมื่อพระบรมศาสดาประทับอยู่ ณ เชตวันมหาวิหาร ทรงปรารภอดีตหญิงโสเภณีคนหนึ่งที่ประพฤติผิดศีลแทบทุกข้อ แต่มีบุญที่ได้ทำทานกับพระอรหันต์ไว้บ้าง จึงทำให้ไปบังเกิดเป็นเวมานิกเปรต เปลือยกายอยู่โดดเดี่ยวท่ามกลางมหาสมุทร เรื่องของนางก็มีอยู่ว่า...

วิบากกรรม "คนหาปลา" ตอนจบ

มื่อโยมพ่อของลูกได้ลืมตาขึ้นมา แล้วพบว่าตัวท่านเองอยู่ท่ามกลางวิมานไม้สีทองแล้ว ตัวท่านก็เกิดความรู้สึกที่อะเลิร์ตเต้...ตื่นเต้นดีใจอย่างสุดๆ แล้วตัวท่านก็ไม่รอช้า...ได้รีบก้มลงกราบพระธรรมกายด้วยความเคารพนอบน้อมในทันที

คนที่คิดในเรื่องกาม แต่ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับใคร บาปหรือไม่

เรื่องกามทั้งหลาย ทำให้คนเอาตัวไม่รอดมานักต่อนักแล้ว สังเกตดูจากข่าวหนังสือพิมพ์ก็ได้ จะเห็นว่ามีคดีเกี่ยวกับเรื่องนี้ทุกวัน และมีคนอยู่จำพวกหนึ่งไม่ได้ยุ่งกับลูกเขาเมียใคร แต่วัน ๆ เอาแต่สร้างสื่อลามกออกเผยแพร่ทำให้เกิดคดีทางเพศเพิ่มขึ้นไม่น้อย

ขึ้นจากนรก พระมาโปรด

ด้วยบุญที่ลูกๆได้ทำแล้วอุทิศไปให้พ่อและแม่ ได้ส่งผลทำให้ชีวิตหลังความตายของท่านทั้งสอง มีความเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่

บิดเบือนคำสอน-ที่นี่มีคำตอบ

การที่นักการศาสนาหลายท่านสอนให้เข้าใจเรื่องบุญบาป นรกสวรรค์แบบผิดๆ ถ้าเป็นเพียงความเข้าใจผิด จะมีวิบากกรรมเช่นไร และถ้ามีเจตนาต้องการบิดเบือนคำสอน จะมีวิบากกรรมเช่นไร

ตนลิขิตชีวิตตน

พื้นฐานความเชื่อของคนโดยส่วนใหญ่ ที่ไม่ได้ศึกษาคำสอนในพระพุทธศาสนา มักคิดว่า ชะตาชีวิตของคนเรานั้น ขึ้นอยู่กับพรหมลิขิต หรือฟ้าบันดาล

เปรตกินลูกตัวเอง และ เรื่องเล่าเปรตแม่น้ำโขง

เปรตชนิดนี้ตั้งครรภ์ได้ด้วยวิบากกรรมพออกลูกมาก็จับลูกกินเหตุที่เป็นเช่นนี้เพราะวิบากกรรมเอายาพิษให้ภรรยาน้อยกินด้วยความอิจฉาริษยาจนภรรยาน้อยแท้งลูก

ทำไมตายแล้วไปเป็นเปรต

เปตติวิสยภูมินั้น พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสเปรียบเทียบไว้ว่า เหมือนกับต้นไม้ในพื้นที่อันไม่เสมอ มีใบอ่อนและใบแก่ โปร่งเบา มีร่มเงาอันโปร่ง เป็นสถานที่ที่ไม่น่ารื่นรมย์ เพราะแห้งแล้งเต็มไปด้วยความทรมาน เมื่อบุคคลใดบุคคลหนึ่งประพฤติอกุศลกรรมนำชีวิตของตนไปในทางอกุศลกรรม ผู้นั้นชื่อว่านำตนไปสู่ปฏิปทาทางไปสู่ต้นไม้อันหาความสุขสบายมิได้ คือ เปตติวิสยภูมินั้นอย่างแน่นอน