หนทางของพุทธะ
ดูก่อนสุเมธบัณฑิต จำเดิมแต่นี้ไป ท่านพึงบำเพ็ญทานบารมีข้อแรกให้เต็ม ธรรมดาว่า หม้อน้ำที่คว่ำแล้ว ย่อมคายน้ำออกไม่เหลือ ไม่นำกลับเข้าไปอีกฉันใด แม้ท่านเมื่อไม่เหลียวแลทรัพย์ ยศ บุตร และภริยา ให้สิ่งที่เขาต้องการอยากได้ทั้งหมดแก่ผู้ขอที่มาถึง กระทำมิให้มีส่วนเหลืออยู่ จักได้นั่งที่ควงไม้พระศรีมหาโพธิ์แล้วตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
เป็นกัลยาณมิตรให้กับตัวเองก่อน แล้วจึงเป็นกัลยาณมิตรให้กับทุกคนที่อยู่รอบข้าง
ถ้าจะกล่าวถึงหน้าที่ที่แท้จริงของมนุษย์ เอาเข้าจริงๆแล้ว หน้าที่หลัก คือ การบำเพ็ญตนเป็นกัลยาณมิตรให้กับตนเอง และให้กับชาวโลก
ศีล..ทางมาแห่งรูปสมบัติ
ศีลเป็นบ่อเกิดแห่งความสงบ ความดีงาม เนื่องจากศีลเป็นคุณธรรมที่ช่วยรักษา กาย วาจาให้เป็นระเบียบเรียบร้อย การรักษาศีลให้บริสุทธิ์จะทำให้ใจสงบ ปลอดกังวล ช่วยให้สามารถบรรลุธรรมได้โดยง่าย
ใช้ชีวิตอย่างไรให้มีความสุข-หลวงพ่อตอบปัญหา
เราจะมีวิธีใช้ชีวิตอย่างไรให้มีความสุข,การบริจาคร่างกายหลังจากที่เราตายแล้วได้บุญมากกว่าการบริจาคโลหิตจริงหรือ
ปรโลกนิวส์...บวชได้ 7 วัน...มรณภาพ
เราต้องรีบชิงบวชตอนที่เรายังแข็งแรงอยู่ เพราะเราไม่ทราบเลยว่า มรณภัยจะมาถึงเราเมื่อไหร่ ความตายไม่มีนิมิตหมาย
แนวคิดการบำเพ็ญบารมี_2
พระตถาคตเจ้าทั้งหลายเสด็จอุบัติขึ้นมาก็ เพื่อประโยชน์สุขแก่คนหมู่มาก ทรงบำเพ็ญประโยชน์ทั้งแก่สตรี และบุรุษ ผู้ทำตามคำสอนของพระองค์
พิธีจุดโคมวิสาขประทีปเป็นพุทธบูชา ครั้งแรก ณ ดินแดนพุทธภูมิ
ทีมงานลูกพระธัมฯจากประเทศไทย ทั้งพระภิกษุ อุบาสก อุบาสิกา ได้เดินทางไปร่วมจัดพิธีสำคัญในครั้งนี้ ท่ามกลางอากาศที่ร้อนจัด
แสวงจุดร่วมสมานจุดต่างบนยอดดอย
ธุดงค์ธรรมชัย พระธรรมทายาท รุ่นกองพลแสนรูป
มงคลที่ 38 - จิตเกษม - ทำลายข่าย คือ ทิฏฐิมานะ (2)
เมื่อพระอานนทเถระได้รับอนุมัติจากสงฆ์แล้ว จึงออกเดินทางพร้อมพระภิกษุอีก 500รูป มุ่งหน้าไปยังวัดโฆสิตาราม เมืองโกสัมพี ซึ่งเป็นที่พำนักของพระฉันนะ ครั้นพระฉันนะรู้ว่า พระอานนทเถระมาเยี่ยม จึงรีบเข้าไปหา ไหว้พระเถระด้วยความนอบน้อม เพราะรู้ว่าฐานะตำแหน่งทางโลกนั้น พระอานนท์เป็นพระอนุชา เป็นเจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดิน ส่วนตนเป็นเพียงข้าทาสคนรับใช้ จึงมีความยำเกรงพระอานนท์เป็นพิเศษ
มงคลที่ ๓๕ จิตไม่หวั่นไหวในโลกธรรม - ผู้มีจิตมั่นคง
ครั้นเวลาเช้า พระภิกษุสงฆ์มีพระเถระทั้งสองเป็นประมุข ได้ออกบิณฑบาตไปตามถนน แล้วมาพักฉันภัตตาหารที่บ้านของนางนันทมารดาซึ่งได้จัดเตรียมไว้เป็นอย่างดี เมื่ออังคาสภิกษุสงฆ์ให้อิ่มหนำสำราญแล้ว นางก็เข้าไปนั่งสนทนา เล่าเรื่องที่ได้สนทนากับท้าวเวสสวัณเมื่อรุ่งอรุณให้พระเถระทั้งสองฟัง
