在胎内颈项就被绑了

“เราคือผู้ออกแบบชีวิต...เราลิขิตชีวิตเราเอง”...ติดตามเรื่องราวของครอบครัวนักสร้างบารมีครอบครัวหนึ่ง...พ่อบ้าน ต้องเสียคุณแม่ไปตั้งแต่เกิดมาได้แค่ 7วัน ต้องอาศัยน้ำนมของคนอื่น...ลูกชายถูกสายรกพันคอถึง 2 รอบตั้งแต่ยังอยู่ในท้อง...ลูกสาว ที่มีนิสัยเหมือนผู้ชาย...หลานชาย ที่เคยเรียนเก่ง เป็นเด็กดี ต้องไปติดยาเสพติด และฆ่าตัวตายในที่สุด...

没有预警

หลวงพ่อบอกว่า ที่พวกเราได้มาสร้างบุญเช่นนี้ ไม่ใช่เกิดขึ้นโดยบังเอิญ แต่เป็นเพราะเราได้เคยสร้างบุญร่วมกันมาก่อน ลูกฟังแล้วก็ยังไม่คิดอะไร จนวันรุ่งขึ้นหนังสือพิมพ์ ลงข่าวหน้าหนึ่ง ว่าผู้หญิงคนหนึ่ง ใช้สายไฟจี้ตัวเองตาย พอลูกเห็นภาพ ก็นิ่งอึ้งไปชั่วขณะ เพราะผู้หญิงคนนั้น คือ เพื่อนของลูก ที่เดิมนัดกับลูกจะมาวัดในวันลอยกระทง แต่ไม่มานั่นเอง ลูกย้อนนึกถึงคำพูดหลวงพ่ออีกครั้ง เธอคงไม่ได้ทำบุญร่วมกันมา จึงหมดโอกาสสร้างบุญร่วมกันในชาติน

二十五岁

ทำไมคนโบราณมักจะพูดว่า วัยเบญจเพส ให้คอยระวังตัว ให้คอยทำบุญเผื่อไว้ บางคนอาจจะตาย หรือป่วยหนักแรงๆในอายุตอนนี้ หรือบางคนก็ได้ดิบได้ดีไปเลยค่ะ แล้วจริงๆเป็นอย่างไรค่ะ และต้องทำอย่างไรให้ถูกหลักวิชชาเมื่อถึงวัยเบญจเพสคะ

往生之前改变心意来信仰

ครอบครัวที่มีสุขแต่ไม่คงทนเมื่อพ่อตายจากไป ...คนดีที่ถูกวางยา ...ความทุกข์ของผู้เป็นแม่ ...กรรมของคนเป็นโรคพาคินสัน การสร้างบุญก่อนตาย และคำถาม 1. ได้เงินจากการขายที่ดินมากมายแต่เพราะกรรมใดจึงไม่ได้ใช้เงิน 2. กรรมใดที่ทำให้ถูกขัดขวางการสร้างบารมี

没有想要退职

คุณป้าและคุณลุงเป็นเจ้าของร้านขายยา และ จับธุรกิจใด ก็เป็นเงินเป็นทองทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นตึกแถวให้เช่า เล่นหุ้น แม้แต่ซื้อหวยก็ถูกเป็นประจำ จนเป็นที่สงสัยว่าท่านทำบุญอะไรมา..

把心意脱离色身

ครั้งหนึ่งเธอได้สอนเด็กนักเรียนในชั้นให้นั่งสมาธิ นึกถึงดวงแก้วองค์พระ พอหมดเวลานั่ง เธอได้ทักเด็กว่า ทำไมถึงได้แต่นึกไปห้างสรรพสินค้าอยู่เล่า ทำเอาเด็กในชั้นหัวเราะสนุกสนานเพราะเธอรู้วาระจิตเด็ก นอกจากนี้ เธอยังได้ยินเสียงของคนโทรศัพท์ซึ่งยืนอยู่ห่างไกลจากเธอ เห็นคนที่อยู่อีกห้องหนึ่งว่ากำลังทำอะไรอยู่สามารถบอกได้อย่างถูกต้อง บางทีก็รู้ว่านกกำลังคุยอะไรกัน