罗城
“ ผมนี่แหละ..ต้องเป็นผู้มาฟื้นฟู บูรณะ และรักษาเมืองโบราณแห่งนี้ไว้ ให้เป็นสมบัติของพระศาสนาสืบไป ” เพราะผมเชื่อเหลือเกินว่า เวียงลอ คงเคยเป็นเมืองที่มีความรุ่งเรืองทางพุทธศาสนาเป็นอย่างมาก เพราะผืนดินแห่งนี้ แม้จะเป็นเพียงตำบลเล็กๆ แต่กลับมีวัดมากถึง 10 กว่าวัด
虽是初恋,但却是真爱
我是法身寺的义工,在佛历2527年首次参加法身寺在我家乡─雷府所主办的三日静坐班。当天看到出家人引导许多居士静坐,令我印象深刻。当我从中得到启示:“ 静坐是国际化的善行,人人都可以静坐!”的道理后,便一直参与寺院的活动了。
ตุ๊ย 怀孕
เมื่อคุณพ่ออยู่ธุดงค์จนครบ ๗ วัน ลูกยังจำวันที่คุณพ่อกลับจากธุดงค์ได้ ท่านแต่งกายในชุดขาวล้วน มือหนึ่งถือกระเป๋าเสื้อผ้า อีกมือหนึ่งก็แบกกลด เดินเข้าบ้านมาด้วยท่าทางที่ใจเย็น แล้วคุณพ่อก็บอกกับคุณแม่ด้วยประโยคแรกว่า “ผมจะเลิกดื่มเหล้า เลิกสูบบุหรี่ตลอดชีวิต”
爱跳舞的小妹
我在佛历2523年,有了初恋。因为首次来法身寺,就爱上了寺院,就告诉自己说:非来寺院不可了。我喜欢寺院的整洁与每个人的笑容,听法了也很法喜。直到佛历2525年,我自愿来当义工司仪,也喜欢参与会计与厨房的工作,且有机会参与每一种功德。我感恩师父让弟子们能有修功德或累积粮食的好机会。我的个案如下:
胖与爱
当我们提到“胖”这个字。虽然面孔很漂亮,但是体重过重也会让女生和女士们都很担心。我自己也曾经受到这种心态的困扰。虽然当时我的体重比一般瘦的人更消瘦,但是我却认为自己太胖了,令我怀疑是谁在背后控制人的想法,才能使人的想法有这么大的差异。
夜叉
我的女儿目前已十四岁,从小我就带她到寺院,让她了解布施、持戒、打坐的事情。我并没有强迫她来,只是介绍她,要走正确的路而已。在佛历2548年中,女儿十三岁时,本来活泼健康的她,就忽然变得心情低落、有时眼睛好像睁不开,手发抖、不肯吃饭、不说话、问什么都不回答、有时只慢慢点头、反应缓慢,找不到原因。
人人都叫我医生
我母亲本过着快乐的单身的生活,直到她三十八岁那年,因亲朋戚友们都替她担心,且很关心她,怕她老了会没有人照顾,于是就撮合一位太太刚往生,且身边还带着六个孩子的男生,与她结婚。虽然母亲对父亲没什么感情,但为了减少过分的关心就决定跟他结婚了。结果,母亲婚后的生活却如堕落地狱一般,她便成一个很可怜的女生。
肆、修行证悟
没什么可难过
我是一个来自出产牛仔裤地区的美国德州,虽然住在美国。但我的心却没有觉得有距离的差距。所以一直抱着希望,能跟师父修波罗蜜直到法的究境。我小时后的生活很自由,生长在一片金色的田地上,周围都被广阔的蓝天包着,家里有父母与十个兄弟姊妹,是个最温暖的地方。
男人生命中的一次
在我小时候,曾有五、六次差一点往生的际遇。例如:有一次在我十二岁那年,当天我去家附近的池塘戏水。这个池塘,是因泥土被挖去卖而形成的,足足有六米深。我站在池塘边,然后就跳到池塘里,我两脚一直沉到池塘底,且被池塘底的泥土粘得很紧,不管怎么移动,都拔不出来。最后我尽量用全力跳出,才可以从泥土中挣脱出来,差一点就溺毙了。