ตุ๊ย 怀孕

เมื่อคุณพ่ออยู่ธุดงค์จนครบ ๗ วัน ลูกยังจำวันที่คุณพ่อกลับจากธุดงค์ได้ ท่านแต่งกายในชุดขาวล้วน มือหนึ่งถือกระเป๋าเสื้อผ้า อีกมือหนึ่งก็แบกกลด เดินเข้าบ้านมาด้วยท่าทางที่ใจเย็น แล้วคุณพ่อก็บอกกับคุณแม่ด้วยประโยคแรกว่า “ผมจะเลิกดื่มเหล้า เลิกสูบบุหรี่ตลอดชีวิต”

浮城

ท่านได้มาบวชสามเณร 3 ครั้ง คือ ตอนอายุ 9 ปี 12 ปี และ 14 ปี และในการบวชสามเณรครั้งสุดท้ายนี้เอง ท่านได้ตัดสินใจอย่างแน่วแน่ที่จะอยู่ในเพศบรรพชิตตลอดชีวิต และท่านยังบอกอีกว่า “แม้จะอยู่รูปเดียวก็สามารถอยู่ได้ เมื่อบวชเข้ามาแล้วจะไม่กลับออกไปอีก เพราะมีมรรคผลนิพพานเป็นแก่นสาร จะไม่ว้าเหว่ เณรอยากอยู่ที่นี่ อยากบวชปฏิบัติธรรมเละอยากเผยแผ่พระธรรมคำสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า”

土地神想结婚

我父亲小时候，因脚有疙瘩而变成了伤口使筋络紧绷。行走时会跛脚，所以右脚就残废了，父亲缝制衣服和当收买旱地农作物到城市卖的商人。母亲当了老师，母亲不爱父亲，因他们的婚姻是由长辈们所指定，虽然是这样他们也有了八个孩子，我是老五。父亲是个心胸宽阔的人，大家都认识他，有了好多属下、喜欢赌博。他一直勤劳而让家境能富裕，当上了村庄里的富翁。

虽是初恋，但却是真爱

我是法身寺的义工，在佛历2527年首次参加法身寺在我家乡─雷府所主办的三日静坐班。当天看到出家人引导许多居士静坐，令我印象深刻。当我从中得到启示：“ 静坐是国际化的善行，人人都可以静坐！”的道理后，便一直参与寺院的活动了。

眼镜后的悲伤眼

เธอได้ล้มป่วยด้วยโรคลูคิวเมีย (มะเร็งในเม็ดเลือดขาว) ปลายปี 2548 หมอบอกว่า เธอจะมีชีวิตอยู่ได้ไม่เกิน 1 สัปดาห์ เพราะ โรคของเธอมาถึงระยะสุดท้ายแล้ว สองสามีภรรยารู้สึกเศร้าเสียใจมาก ทางออกสุดท้าย เขานึกถึงเพื่อนชาวพุทธ คือ ตัวผม พร้อมกับส่งคำถามว่า “หากมีคนมาบอกว่าภายในสัปดาห์นี้คุณจะต้องตาย ชาวพุทธเขาเตรียมตัวกันอย่างไร”

爱情子弹

我以前是经营杂货店的，但是收看了DMC卫星频道后，令我决定结束经营酒烟，来卖供僧品、棺材和店里剩下的一些杂货而已。我是一名寻常百姓的女生，生活很简朴，但是却遇上了很特殊的一见钟情，是爱情子弹的缘故吧。情形是这样，在佛历2522那年，我是个年仅十九岁的年轻女孩，偶尔会出门跟朋友玩，但经常被妈妈唠叨，使我感到受委屈，所以决定跟妈妈斗气，用枪射伤自己的左腿

夜叉

我的女儿目前已十四岁，从小我就带她到寺院，让她了解布施、持戒、打坐的事情。我并没有强迫她来，只是介绍她，要走正确的路而已。在佛历2548年中，女儿十三岁时，本来活泼健康的她，就忽然变得心情低落、有时眼睛好像睁不开，手发抖、不肯吃饭、不说话、问什么都不回答、有时只慢慢点头、反应缓慢，找不到原因。

ธุรกิจขายอ้อม , อัฐิแก้ว

แม่ของลูกทำธุรกิจหลายอย่างทั้งขายตรงและขายอ้อม ธุรกิจขายตรงๆก็คือเปิดหน้าร้านขายของใช้ เช่น ผงซักฟอก,สบู่,ยาสีฟัน เป็นต้น ส่วนธุรกิจขายอ้อมๆนั่นจะทำเฉพาะวันที่1 และ16 ของทุกเดือน ธุรกิจขายอ้อมนี่คือ ขายหวยใต้ดินค่ะ

เด็กไทยยุคไฮเทค

บ่อยครั้งลูกนึกยอมแพ้และไม่ เข้าใจว่าทำไมยิ่งสร้างบุญ ชีวิตยิ่งตกต่ำจนไม่เหลืออะไรเลย รู้สึกมืดมนไปหมดเหมือนกับท้องฟ้าที่ดำสนิท แม้ลูกท้อแท้อย่างถึงที่สุดแต่ก็ยังไม่ยอมพ่ายแพ้ต่อชะตากรรม และเลือกที่จะสู้ตาย เปลี่ยนความท้อแท้เป็นความท้าทาย สุดท้ายลูกก็พบว่าวิธีแก้ไขความท้อแท้ที่ดีที่สุด คือ เลิกคิดถึงมัน และปลุกกำลังใจให้ลุกโชติช่วงขึ้นขึ้นมาแล้วมุ่งหน้าทำบุญต่อไป ด้วยความเชื่อมั่นว่าสักวันบุญจะต้องส่งผลอย่างแน่นอน

我们的车是天界的宝车

คนขยันที่ทำมาหลายอาชีพแต่ไม่รุ่ง ...หญิงผู้ไม่อิ่มในการทำบุญ ...พี่น้องร่วมสาบานที่รักกันยิ่งกว่าพี่น้อง แม้ความตายก็มิอาจพราก ...การคบคนพาลที่เกือบพาไปหาผิด ดีที่กลับตัวทัน ...กับประโยคของหลวงพ่อที่ว่า เงินในบาตรเป็นของเรา แต่เงินในกระเป๋านั้นไม่ใช่เป็นอย่างไร และคำถาม 1. เหตุใดข้าพเจ้าจึงไปยุ่งเกี่ยวกับอบายมุขมีเพื่อนไม่ดี และเพราะบุญอะไรทำให้ข้าพเจ้าไม่ตกต่ำอย่างเพื่อนๆ 2. บุพกรรมใดภรรยาของข้าพเจ้า จึงเส้นอักเสบทำให้นั่งสมาธิได้ไม่นาน จะมีวิธีแก้ไขอย่างไร...