เด็กไทยยุคไฮเทค

บ่อยครั้งลูกนึกยอมแพ้และไม่ เข้าใจว่าทำไมยิ่งสร้างบุญ ชีวิตยิ่งตกต่ำจนไม่เหลืออะไรเลย รู้สึกมืดมนไปหมดเหมือนกับท้องฟ้าที่ดำสนิท แม้ลูกท้อแท้อย่างถึงที่สุดแต่ก็ยังไม่ยอมพ่ายแพ้ต่อชะตากรรม และเลือกที่จะสู้ตาย เปลี่ยนความท้อแท้เป็นความท้าทาย สุดท้ายลูกก็พบว่าวิธีแก้ไขความท้อแท้ที่ดีที่สุด คือ เลิกคิดถึงมัน และปลุกกำลังใจให้ลุกโชติช่วงขึ้นขึ้นมาแล้วมุ่งหน้าทำบุญต่อไป ด้วยความเชื่อมั่นว่าสักวันบุญจะต้องส่งผลอย่างแน่นอน

如果我富裕

วันหนึ่งเมื่อเลิกงานแล้ว ลูกก็จะเดินทางกลับหอพัก ได้ข้ามถนนไปจนถึงเกาะกลางถนน ตอนนั้นลูกไม่ได้มองซ้ายเลย ว่ามีรถหรือไม่ ลูกได้ก้าวขาออกไปแล้วหนึ่งข้าง แต่เหมือนมีคนผลักขึ้นมาที่เกาะกลางถนน และ.....ในเสี้ยววินาทีนั้นค่ะ มีรถเก๋งวิ่งผ่านหน้าลูกไปอย่างรวดเร็ว โอ้อัศจรรย์ใจมากค่ะ เหมือนมีคนมาช่วยชีวิตไว้

我总是愛你

เธอเริ่มคบเพื่อนทางอินเตอร์เนตที่พาเธอไปร่วมเล่น เกมส์แปลกๆ คือเธอและเพื่อนถูกคนกลุ่มหนึ่งบังคับให้ทำกิจกรรมต่างๆโดยไม่ให้ติดต่อกับ ทางบ้าน นอกจากจะโทรไปขอเงิน ขอไม่ได้ก็จะยืมเงินจากเพื่อนๆของเธอ เธอบอกว่าเอาไปช่วยเพื่อนที่ถูกจับเป็นตัวประกันในเกมส์ ลูกต้องตามใช้หนี้ให้เธอรวมเป็นเงินหลักแสนบาท

不要迟疑

วันนั้นหลวงพ่อได้พูดถึงอานิสงส์การบูชาข้าวพระในวันอาทิตย์ต้นเดือน ว่ามีความสำคัญมาก ลูกรับจำและรับทำ จึงตั้งใจมาบูชาข้าวพระไม่เคยขาดเลย และเมื่อเวลามีบุญอะไรก็ตามที่หลวงพ่อบอก ลูกก็ทำทุกๆบุญ จนถึงปัจจุบันนี้ค่ะ

土地神想结婚

我父亲小时候，因脚有疙瘩而变成了伤口使筋络紧绷。行走时会跛脚，所以右脚就残废了，父亲缝制衣服和当收买旱地农作物到城市卖的商人。母亲当了老师，母亲不爱父亲，因他们的婚姻是由长辈们所指定，虽然是这样他们也有了八个孩子，我是老五。父亲是个心胸宽阔的人，大家都认识他，有了好多属下、喜欢赌博。他一直勤劳而让家境能富裕，当上了村庄里的富翁。

如果你供养，我也要供养

楚阿姨是祖师好友的女儿，也是拉欧阿姨的亲密朋友。楚阿姨是很尊敬和信仰祖师，且有机会帮忙处理祖师母亲的丧礼；做点心供养祖师；一直跟祖师修功德。楚阿姨一知道罗舅舅和拉欧阿姨要供养土地建设祖师纪念堂。她突然说“如果你供养，我也要供养”， 楚阿姨供养土地之后。她就一直希望能看到祖师纪念堂赶快落成，可是她的年纪已九十三岁了。

神奇的石头

佛历2530年四月，我曾在法身寺出过家。在那段时间里，曾遇到詹老奶奶且说“你能生为男生是件好事，因为有机会出家”，那句话蒙起，我心里想解脱烦恼，不想还俗。当短期出家活动结束后，当时寺院还不允许继续出家。所以我就决定行头陀。第一个目的地，是清麦府金钱豹派的山洞，为了到洞里寻找有成就的修行人。那次的行头陀，除了到寺院外，还到过坟场，只有坟地那很受欢迎我。

站着活…躺着死…很奇怪

刊咖能长老，在他当白衣行者时，他站着直到白蚁造的窝，高至他的膝盖。那是他在修一种隐士的修行方法，但不像村民们所传说的，就是他站着直到白蚁造窝高至他的膝盖。

ยิ้มระดับโลก

คุณแม่ของผม เกิดมาในฐานะที่ร่ำรวย เกิดที่กรุงเทพฯแถวโบ้เบ้ คนแถวนั้นมักจะเล่าเรื่องคุณแม่ตอนสาวๆให้ผมฟังว่า คุณแม่เหมือนนางฟ้า มีความสง่างามภูมิฐานมาก รอยยิ้มของคุณแม่นั้นงดงามมากๆ แต่หลังจากแต่งงานกลับไม่ได้ใช้สมบัติเหล่านั้น เพราะไม่มีความปีติยินดีในบุญ เรื่องมีอยู่ว่า

你的方法比较慢，我的比较快

ท่านได้เคยพบกับหลวงปู่วัดปากน้ำ ซึ่งหลวงปู่ท่านได้พูดว่า “ของท่านนะมันช้า เอาของเราดีกว่า” แล้วท่าน (หลวงปู่วัดปากน้ำ) ก็สอนภาวนาให้หลวงลุง