壹、早年的生活

谁看到都会睡不着

我母亲从小就很辛苦了，因为外公外婆很早就分手了，而母亲就交由姨妈抚养。所以母亲从两岁开始就成了孤儿，当长大能工作后，母亲被姨妈差遣做家务，如奴隶一样。一天要扛十公斤的稻米用来煮饭，每天要从远处挑水来装满家里的大器皿。虽然母亲工作多累，但都没获得他人的同情，甚至如果做事让姨妈不顺心的话，母亲还会被姨妈用大木条打，被用水桶敲打头部。有时候因此而流血，让母亲哭泣。

梦中的男生

เมื่อขับรถออกมา ได้เพียง 5 นาที รถที่ขับมาก็เสียหลักปีนฟุตบาท และพลิกคว่ำ หลังคารถครูดไปกับท้องถนน กระจกหน้ารถและรอบรถแตก กระโปรงรถบี้เข้ามาถึงตัวรถที่เรานั่งอยู่ ลูกกับพี่สาวคนโตก็ยังติดอยู่ในรถมองเห็นแต่เท้าคนเพราะรถเราหงายท้องอยู่กลางถนน ผู้คนที่มามุงดู ก็ถามกันใหญ่ว่า มีพระอะไรอยู่ในรถ เราก็บอกว่า ก็รูปหล่อหลวงปู่สด วัดปากน้ำภาษีเจริญ

ยิ้มระดับโลก

คุณแม่ของผม เกิดมาในฐานะที่ร่ำรวย เกิดที่กรุงเทพฯแถวโบ้เบ้ คนแถวนั้นมักจะเล่าเรื่องคุณแม่ตอนสาวๆให้ผมฟังว่า คุณแม่เหมือนนางฟ้า มีความสง่างามภูมิฐานมาก รอยยิ้มของคุณแม่นั้นงดงามมากๆ แต่หลังจากแต่งงานกลับไม่ได้ใช้สมบัติเหล่านั้น เพราะไม่มีความปีติยินดีในบุญ เรื่องมีอยู่ว่า

别自杀

我的家庭曾在那孔巴同府经营碾米厂，当时家境很好。后来发生经济上的问题而关闭了，所以要把生意卖掉，改变成饲养猪来卖。从没几头扩大成大生意，现在猪只大约有三千到四千头。此外还卖米和动物的食料，让家境再次好转，经营了十年，直到猪只价格跌落，生意就因亏损而渐渐地结束了。

湄公河中的画面

有四种感觉使我忘不了：辛苦、神秘、失望和感动，这些感觉一直都埋藏在我的心里。所以我就决定写了这个案研究，请求不大老师慈悲来梦中梦一下。希望师父帮忙把好的画面添加了彩色，让我和他人都看得更清楚，且用因果报应的准则来解释，把不好的画面从我们心中给删除。

小火焰

我父亲，虽然只念到小学四年级而已，但有关算术方面却都很熟练。他可以计算且想出很多号码，让他经常中了乐透。他有很多方法，例如：看以前的号码，然后用统计学来计算等等，这让喜欢玩乐透的人都来找我父亲。

想杀死她

我又兴奋又很高兴，终于能撰写自己的个案研究了。若没有以往的个案研究，为指导。我现在可能，就没办法坐在这儿写个案，反而会变成了杀人犯，被囚禁在监狱里。所以我想把自己的故事，写来请教一位对我有无上恩泽的师父。这位师父制作电视节目，普照我与人类的生命，他就是我最敬爱的师父─不大老师。

夜叉

我的女儿目前已十四岁，从小我就带她到寺院，让她了解布施、持戒、打坐的事情。我并没有强迫她来，只是介绍她，要走正确的路而已。在佛历2548年中，女儿十三岁时，本来活泼健康的她，就忽然变得心情低落、有时眼睛好像睁不开，手发抖、不肯吃饭、不说话、问什么都不回答、有时只慢慢点头、反应缓慢，找不到原因。

CEO สายวิทย์, เด็กวิทย์พิศวง

我是当照顾病人的护士，跟泰国人相爱而结婚，且有了两个儿子，可是第二个孩子生下后，两个礼拜后就去世了。医生说他完全健康，不残障。可是他却是个高度活泼的孩子，就是在胎里一直转身，让脐带缠住身体，因缺氧而在胎里往生，所以只剩下我的长子而已。