我不伤心了

รุ่งเช้าลูกก็ได้เจออานุภาพของหลวงปู่สด คือ ลูกได้เช่าบ้าน 2 ชั้นในราคาเดือนละ 5 พันบาท เพื่อเปิดร้านขายของ วันนั้นเป็นวันที่เจ้าของบ้านจะมาเก็บค่าเช่า แต่ลูกรู้ดีว่าขณะนี้ในตู้เซฟมีเงินอยู่เพียงพันกว่าบาทเท่านั้น แต่ในใจนั้นก็นึกถึงหลวงปู่ และท่องสัมมาอะระหัง นึกในใจว่า “หลวงปู่ช่วยด้วย” แล้วจู่ๆเจ้าของบ้านก็

ของดีแบบไทยๆ , ใครๆก็ไม่แน่ใจผม

คนที่เชื่อว่าคุณพ่อเป็นลูก ตัวจริง มีเพียงคุณพ่อของพ่อเพียงคนเดียว ส่วนคุณแม่ของพ่อ และน้องๆทั้งหมด รู้สึกไม่ยอมรับในตัวท่าน และรู้สึกคลางแคลงใจตลอดมา จึงทำให้พ่ออยู่กับครอบครัวด้วยความรู้สึกอึดอัด กดดัน และไม่มีความสุขเลย

เด็กไทยยุคไฮเทค

บ่อยครั้งลูกนึกยอมแพ้และไม่ เข้าใจว่าทำไมยิ่งสร้างบุญ ชีวิตยิ่งตกต่ำจนไม่เหลืออะไรเลย รู้สึกมืดมนไปหมดเหมือนกับท้องฟ้าที่ดำสนิท แม้ลูกท้อแท้อย่างถึงที่สุดแต่ก็ยังไม่ยอมพ่ายแพ้ต่อชะตากรรม และเลือกที่จะสู้ตาย เปลี่ยนความท้อแท้เป็นความท้าทาย สุดท้ายลูกก็พบว่าวิธีแก้ไขความท้อแท้ที่ดีที่สุด คือ เลิกคิดถึงมัน และปลุกกำลังใจให้ลุกโชติช่วงขึ้นขึ้นมาแล้วมุ่งหน้าทำบุญต่อไป ด้วยความเชื่อมั่นว่าสักวันบุญจะต้องส่งผลอย่างแน่นอน

那晚夜的陌生人

ผมมีเหตุการณ์ประหลาดเรื่องหนึ่ง ที่เป็นเหตุทำให้ชีวิตในการสร้างบารมีของผมเปลี่ยนแปลงไป ผมได้รับโทรศัพท์จากชายคนหนึ่ง ซึ่งผมไม่เคยรู้จักเขามาก่อน แต่เขารู้จักผมทุกอย่าง ทั้งความคิด จิตใจ นิสัยส่วนตัว รวมถึงเพื่อนผมทุกคน และทุกคนในบ้าน

如果我富裕

วันหนึ่งเมื่อเลิกงานแล้ว ลูกก็จะเดินทางกลับหอพัก ได้ข้ามถนนไปจนถึงเกาะกลางถนน ตอนนั้นลูกไม่ได้มองซ้ายเลย ว่ามีรถหรือไม่ ลูกได้ก้าวขาออกไปแล้วหนึ่งข้าง แต่เหมือนมีคนผลักขึ้นมาที่เกาะกลางถนน และ.....ในเสี้ยววินาทีนั้นค่ะ มีรถเก๋งวิ่งผ่านหน้าลูกไปอย่างรวดเร็ว โอ้อัศจรรย์ใจมากค่ะ เหมือนมีคนมาช่วยชีวิตไว้

她的脚不碰地

คุณพ่อ จะเปล่งเสียงร้องอย่างโหยหวนก้องกังวานทุกๆสองนาที โดยไม่เว้นวันหยุดราชการ เสียงร้องของท่านฟังแล้วเหมือนเสียงวัวที่ร้องด้วยความโหยหวนทุกข์ทรมาน ความดังที่เปล่งออกมายากจะคำนวณได้ว่ากี่เดซิเบล ลูกทราบแต่เพียงว่า ได้ยินกันอย่างถ้วนทั่วทั้งหมู่บ้าน

在水灯节相逢

ลูกที่ถูกลืมและความทุกข์ที่ต้องยอมทนถึง 11 ปี กับเหตุอัศจรรย์ที่ทำให้แม่ลูกได้พบกันในวันลอยกระทง ชีวิตที่รุ่งเรืองด้วยอานุภาพแห่งบุญ และคำถาม ที่ 1 การเลี้ยงดูมารดา ไม่เคยโกรธที่ถูกทิ้ง จะได้รับอานิสงส์อย่างไร 2. บุพกรรมใดในวัยเด็กจึงลำบากมากต้องถูกกดขี่ข่มเหง ภายหลังชีวิตดีขึ้น เป็นเพราะผลบุญใด

非常贫穷的外婆

我外婆是中国潮州人，外公在中国往生之后，外婆就带着唯一的女儿（就是我母亲）来到新加坡。当时她们什么都没有，有就只有贫穷。当外婆七十六岁的时候，有一天开始就突然呆坐着，不说话了，整天都躺在椅子里睡。从此之后，子孙照顾她、喂她吃饭了好几个月，病情也不见好转。所以就把她送去医院让医生照顾，但我一回到家，医生就打电话来，告诉我说外婆已经往生了。

二十五岁

ทำไมคนโบราณมักจะพูดว่า วัยเบญจเพส ให้คอยระวังตัว ให้คอยทำบุญเผื่อไว้ บางคนอาจจะตาย หรือป่วยหนักแรงๆในอายุตอนนี้ หรือบางคนก็ได้ดิบได้ดีไปเลยค่ะ แล้วจริงๆเป็นอย่างไรค่ะ และต้องทำอย่างไรให้ถูกหลักวิชชาเมื่อถึงวัยเบญจเพสคะ

私の夫...解らない

เขาตอบว่า ลูกเป็นคนดีไม่มีข้อบกพร่องอะไรเลย และเขาก็ยังคงรักลูกเหมือนเดิม แต่เขาไม่สามารถตอบได้ว่า ทำไมถึงต้องไปรักหญิงอื่นอีก คำพูดของเขาบาดใจลูกมาก เพราะลูกรักเขาหมดทั้งใจ แต่เขาสิ ทั้งที่บอกว่ารักลูก หัวใจทั้ง 4 ห้องก็มอบให้ลูกแล้ว แต่กลับไปมีหัวใจห้องที่ 5 เพื่อมอบให้เธอคนนั้นได้อีก นี่ถ้าใครยังไม่รู้ว่าความแต่งงานแล้วเป็นทุกข์อย่างไรลองฟังทางนี้