有你有我

我是一名老师，是嘎啦信府的善知识。我之前不懂得修功德，直到认识了一位善知识，即是我的丈夫。我丈夫在读国中三年级时，参加佛学联考，得到了奖励，之后在高中二年级时，参加扣拉府的佛学联考，考获第一名。

湄公河中的画面

有四种感觉使我忘不了：辛苦、神秘、失望和感动，这些感觉一直都埋藏在我的心里。所以我就决定写了这个案研究，请求不大老师慈悲来梦中梦一下。希望师父帮忙把好的画面添加了彩色，让我和他人都看得更清楚，且用因果报应的准则来解释，把不好的画面从我们心中给删除。

神奇的石头

佛历2530年四月，我曾在法身寺出过家。在那段时间里，曾遇到詹老奶奶且说“你能生为男生是件好事，因为有机会出家”，那句话蒙起，我心里想解脱烦恼，不想还俗。当短期出家活动结束后，当时寺院还不允许继续出家。所以我就决定行头陀。第一个目的地，是清麦府金钱豹派的山洞，为了到洞里寻找有成就的修行人。那次的行头陀，除了到寺院外，还到过坟场，只有坟地那很受欢迎我。

眼镜后的悲伤眼

เธอได้ล้มป่วยด้วยโรคลูคิวเมีย (มะเร็งในเม็ดเลือดขาว) ปลายปี 2548 หมอบอกว่า เธอจะมีชีวิตอยู่ได้ไม่เกิน 1 สัปดาห์ เพราะ โรคของเธอมาถึงระยะสุดท้ายแล้ว สองสามีภรรยารู้สึกเศร้าเสียใจมาก ทางออกสุดท้าย เขานึกถึงเพื่อนชาวพุทธ คือ ตัวผม พร้อมกับส่งคำถามว่า “หากมีคนมาบอกว่าภายในสัปดาห์นี้คุณจะต้องตาย ชาวพุทธเขาเตรียมตัวกันอย่างไร”

其实，你要负责

เมื่อก่อนลูกจะชอบเรื่องการทำนายทายทัก แต่หลวงพ่อบอกว่าเป็นสิ่งไม่ดีลูกจึงเลิกศึกษา และพอลูกตัดสินใจเข้ามาช่วยงานในวัด คนที่อยู่ภายนอกก็จะว่า ลูกเป็นโรคคลั่งศาสนา ขี้เกียจ ไม่มีปัญญาหางานทำ ต้องมาอยู่วัด แต่คำพูดเหล่านั้นไม่ได้สะเทือนใจลูกแม้แต่เล็กน้อย เพราะลูกรู้ว่า บุญทุกบุญที่ลูกได้ทำ มีเงินเป็นพันล้านก็หาซื้อไม่ได้

夜叉

我的女儿目前已十四岁，从小我就带她到寺院，让她了解布施、持戒、打坐的事情。我并没有强迫她来，只是介绍她，要走正确的路而已。在佛历2548年中，女儿十三岁时，本来活泼健康的她，就忽然变得心情低落、有时眼睛好像睁不开，手发抖、不肯吃饭、不说话、问什么都不回答、有时只慢慢点头、反应缓慢，找不到原因。

能痒不能痛

在十一个弟妹中，我母亲排行老大，母亲很会念书。她每年都考第一名，可是只能念到小学四年级，就必要来帮忙家里耕田，为了赚钱给弟妹们念书。当母亲十八岁时就跟父亲结了婚，当时外婆刚产下最后一胎没多久就往生了。因母亲是大姐，所以就必要负起照顾弟妹们的责任。

把心意脱离色身

ครั้งหนึ่งเธอได้สอนเด็กนักเรียนในชั้นให้นั่งสมาธิ นึกถึงดวงแก้วองค์พระ พอหมดเวลานั่ง เธอได้ทักเด็กว่า ทำไมถึงได้แต่นึกไปห้างสรรพสินค้าอยู่เล่า ทำเอาเด็กในชั้นหัวเราะสนุกสนานเพราะเธอรู้วาระจิตเด็ก นอกจากนี้ เธอยังได้ยินเสียงของคนโทรศัพท์ซึ่งยืนอยู่ห่างไกลจากเธอ เห็นคนที่อยู่อีกห้องหนึ่งว่ากำลังทำอะไรอยู่สามารถบอกได้อย่างถูกต้อง บางทีก็รู้ว่านกกำลังคุยอะไรกัน

你的方法比较慢，我的比较快

ท่านได้เคยพบกับหลวงปู่วัดปากน้ำ ซึ่งหลวงปู่ท่านได้พูดว่า “ของท่านนะมันช้า เอาของเราดีกว่า” แล้วท่าน (หลวงปู่วัดปากน้ำ) ก็สอนภาวนาให้หลวงลุง

息子はマジシャン

ชายคนหนึ่ง เมื่อวัยเด็ก เป็นเด็กน่ารัก มีเมตตา เป็นเด็กที่เรียนเก่งมาก เรียนระดับ Advance ในวิชาคณิตศาสตร์ และ ระดับ Honor ในวิชาภาษาอังกฤษ เขาหลงใหลในมายากลมาก ถึงขนาดตั้งตนเป็นประธานชมรมมายากลคนแรกของวิทยาลัยที่เขาเรียนอยู่...ต่อมา เขาได้มีโอกาสรู้จักกับประธานใหญ่ของสมาคมมายากลชื่อดังของโลก และติดตามไปเรียนมายากลกับท่านผู้นี้...จนถึงวันนี้ ข่าวคราวของเขาได้เงียบหายไปกว่า 3 ปีแล้ว คุณแม่ของเขาคิดถึงและเป็นห่วงเขามาก...และกับคำถาม อาชีพมายากลถือเป็นสัมมาอาชีวะหรือไม่ ต่างจากการหลอกลวงหรือไม่ และเป็นสายหนึ่งของวิชาวิทยาธรหรือไม่ จะมีผลต่อปรโลกอย่างไร...