老大的儿子

我父母亲共有八个孩子，我是老大。当母亲生下是大儿子的我后，就有了四个女儿，可是母亲还想要儿子，所以就到家附近的嗒斯神庙许愿求子，就再有了三个儿子。六弟，是母亲去嗒斯神庙求回来的儿子，他一出生就患了心脏活栓漏，在三十岁时，他的病情严重到需要住院。

境界的接触点

ผมเช่าห้องพักในโรงแรมแห่งหนึ่ง ก่อนเข้าห้องมีพนักงานมาเช็ดถูห้องให้ก่อน พนักงานคนนี้ใส่รองเท้าด้วย ตกกลางคืนผมฝันว่า มีผีตัวใหญ่ เต็มไปด้วยสิ่งเขย่าขวัญมากมายเต็มไปหมดจะเข้ามาหาผม ในฝันผมก็คิดว่าจะเข้ามาได้ไง ผมเช่าพักคนเดียว ผีเหล่านั้นแต่งตัวแบบคนโบราณ ผู้ชายนุ่งโสร่ง ไม่ใส่เสื้อ ผู้หญิงแต่งแบบชาวบ้าน หน้าตาหมองคล้ำทุกคน ตื่นเช้าผมก็ใส่รองเท้าฟองน้ำของโรงแรม เดินไปเปิดหน้าต่าง หันกลับ ผมก็เห็นรอยเท้าเต็มรอบเตียง เป็นรอยเท้าเปล่า ใหญ่กว่าคนทั่วๆไป นั่นรอยเท้าใคร ผมขนลุกซู่

当功德没就破产

ครอบครัวของผมอยู่ในระดับเศรษฐีต้นๆ ของเถาหยวน ผมมีเงินสดผ่านเข้ามาเป็นสิบๆล้าน แต่ไม่เคยเหลือ ยิ่งได้มากก็ยิ่งมีทางออกไปมาก ผมมีรถสปอตรุ่นใหม่ๆ ราคา 5-6 ล้านขับ นาฬิกาข้อมือราคาถูกสุดเรือนละหนึ่งแสน กิจการน้ำเมาของผมรุ่งเรืองอยู่ 5-6 ปีก็ซบเซาลง กิจการมูลค่าพันกว่าล้าน พังทลายหายไปจนหมดเกลี้ยงไม่มีเหลือ

想住在吾奔府

พี่เขยป่วยเป็นโรคไตวายเรื้อรัง แต่ ไม่ยอมฟอกไตเพราะมีความตั้งใจจะเก็บเงินไว้ทำบุญ เป็นประธานทอดกฐิน ที่วัดใกล้บ้าน และไม่ว่าใครต่อใครก็ตาม มาพูดให้พี่เขยฟอกไต พี่เขยก็ไม่ยอม บอกแต่เพียงว่า “ฟอกก็ตาย ไม่ฟอกก็ตาย ไม่ฟอกดีกว่า”

女生的力量

พอลูกสาวถึงวัยได้เข้าเรียน ครูก็ถามว่า “พ่อแม่อยู่ด้วยกันหรือหย่าร้าง?” ลูกจึงถามกับสามีว่าตกลงเธอจะเอายังไง เขาพูดว่า “ ถ้าเธอเจอใครที่ดี เธอก็ไป แต่ถ้าฉันเจอใครที่ดี ฉันก็ไปก่อน” คำพูดประโยคนี้กระเทือนใจลูกอย่างรุนแรง ทำให้ลูกตัดสินใจเลิกกับเขาเด็ดขาดนับจากบัดนั้น

那晚夜的陌生人

ผมมีเหตุการณ์ประหลาดเรื่องหนึ่ง ที่เป็นเหตุทำให้ชีวิตในการสร้างบารมีของผมเปลี่ยนแปลงไป ผมได้รับโทรศัพท์จากชายคนหนึ่ง ซึ่งผมไม่เคยรู้จักเขามาก่อน แต่เขารู้จักผมทุกอย่าง ทั้งความคิด จิตใจ นิสัยส่วนตัว รวมถึงเพื่อนผมทุกคน และทุกคนในบ้าน

小火焰

我父亲，虽然只念到小学四年级而已，但有关算术方面却都很熟练。他可以计算且想出很多号码，让他经常中了乐透。他有很多方法，例如：看以前的号码，然后用统计学来计算等等，这让喜欢玩乐透的人都来找我父亲。

二番はいない13

若開刀你要死，若想要好去吃藥...

ขณะนั่งรถทัวร์กลับบ้าน ลูกหลับแล้วฝันไป เห็นหลวงปู่วัดปากน้ำท่านมาบอกว่า “ถ้าผ่าตัดเอ็งก็ตาย มันเป็นโรคกรรม ให้เอ็งกลับไปกินยาหม้อที่วัดของหลวงพ่อเอ็ง (หลวงพ่อ หมายถึง พระอีกองค์หนึ่งที่วัดแถวบ้าน) ให้กินยา 3 หม้อนะ แล้วเอ็งมาถือศีล ปล่อยโค กระบือด้วย”

把心意脱离色身

ครั้งหนึ่งเธอได้สอนเด็กนักเรียนในชั้นให้นั่งสมาธิ นึกถึงดวงแก้วองค์พระ พอหมดเวลานั่ง เธอได้ทักเด็กว่า ทำไมถึงได้แต่นึกไปห้างสรรพสินค้าอยู่เล่า ทำเอาเด็กในชั้นหัวเราะสนุกสนานเพราะเธอรู้วาระจิตเด็ก นอกจากนี้ เธอยังได้ยินเสียงของคนโทรศัพท์ซึ่งยืนอยู่ห่างไกลจากเธอ เห็นคนที่อยู่อีกห้องหนึ่งว่ากำลังทำอะไรอยู่สามารถบอกได้อย่างถูกต้อง บางทีก็รู้ว่านกกำลังคุยอะไรกัน