有你有我

我是一名老师，是嘎啦信府的善知识。我之前不懂得修功德，直到认识了一位善知识，即是我的丈夫。我丈夫在读国中三年级时，参加佛学联考，得到了奖励，之后在高中二年级时，参加扣拉府的佛学联考，考获第一名。

BK 19 我想飞

พระเพื่อนของผม ปรารถนาจะบวชตั้งแต่หลังจบการศึกษาปริญญาตรี แต่เพราะทำงานเป็นสจ๊วตการบินไทย และมีผลงานอยู่ในระดับยอดเยี่ยมอีกทั้งกำลังศึกษาต่อปริญญาโท ต่อมาภายหลังลาออกจากงานการบินไทยที่มั่นคงมาสู่เส้นทางที่มั่นใจ เพราะเชื่อมั่นว่า การบวชและการปฏิบัติธรรมจะเป็นวิธีที่ทำให้ “รักคุณเท่าฟ้า” ได้อย่างแท้จริง

卖菜的老师

若要讲出“爱”这个字，谁都可以随口讲出来。但是能让两人互相信任与彼此相爱，愿意同舟共济，且能把苦化成真爱至今，应该不会有谁比我们胜任了。但我刚才所叙述的爱，若没有师父给予人类的博爱，所维护，让我们夫妻俩在生命中，有了方向。所以我就想请师父慈悲，为我梦中梦如下：

เจ็บกะด้อกะเดี้ย

เพื่อนผู้หญิงของลูกคนหนึ่งมีนิสัยคล้ายผู้ชาย ใจร้อน วู่วาม เมื่อปี ๒๕๓๙ มีผู้ชายคนหนึ่งมาหลงรักเธอ แต่ผู้ชายคนนี้มีภรรยาและลูกแล้วแต่เพื่อนของลูกไม่ได้มีใจให้เขาเลย ต่อมาผู้ชายคนนี้ก็พาเพื่อนเขามาจับตัวเพื่อนของลูกไปที่จังหวัดระยองและ ได้จับเธอกรอกยาพิษฆ่าเธอตายและนำร่างของเธอไปทิ้งในป่า

境界的接触点

ผมเช่าห้องพักในโรงแรมแห่งหนึ่ง ก่อนเข้าห้องมีพนักงานมาเช็ดถูห้องให้ก่อน พนักงานคนนี้ใส่รองเท้าด้วย ตกกลางคืนผมฝันว่า มีผีตัวใหญ่ เต็มไปด้วยสิ่งเขย่าขวัญมากมายเต็มไปหมดจะเข้ามาหาผม ในฝันผมก็คิดว่าจะเข้ามาได้ไง ผมเช่าพักคนเดียว ผีเหล่านั้นแต่งตัวแบบคนโบราณ ผู้ชายนุ่งโสร่ง ไม่ใส่เสื้อ ผู้หญิงแต่งแบบชาวบ้าน หน้าตาหมองคล้ำทุกคน ตื่นเช้าผมก็ใส่รองเท้าฟองน้ำของโรงแรม เดินไปเปิดหน้าต่าง หันกลับ ผมก็เห็นรอยเท้าเต็มรอบเตียง เป็นรอยเท้าเปล่า ใหญ่กว่าคนทั่วๆไป นั่นรอยเท้าใคร ผมขนลุกซู่

要懂得爱母亲

祖父和祖母在中国都是农夫，因在生活上有困难，让他们决定移民到泰国。他们两人在海上渡过三十天才到达。当初在泰国，祖母卖粥，祖父用小小的机器制做拉面来卖，但祖父在泰国没能呆多久。在第二世界大战争时，当他五十九岁时，就因患了霍乱而死亡。因为这原因祖母就取代祖父成为家庭的经济主力，要努力工作赚钱为了养活七个孩子。

谁看到都会睡不着

我母亲从小就很辛苦了，因为外公外婆很早就分手了，而母亲就交由姨妈抚养。所以母亲从两岁开始就成了孤儿，当长大能工作后，母亲被姨妈差遣做家务，如奴隶一样。一天要扛十公斤的稻米用来煮饭，每天要从远处挑水来装满家里的大器皿。虽然母亲工作多累，但都没获得他人的同情，甚至如果做事让姨妈不顺心的话，母亲还会被姨妈用大木条打，被用水桶敲打头部。有时候因此而流血，让母亲哭泣。

饿鬼

我是您在日本的弟子，首次看到师父，就感觉师父的波罗蜜那么大，年龄应该不超过四十岁吧！很帅啊…是世上最帅的人，又庄严又有魅力，感觉很亲切，在未来世里都希望跟随师父修波罗蜜。我在佛历2541年，遇上团体后，开始护持每一份功德，例如：法身中心的功德衣法会大功德主，大阪法身中心落成典礼的大功德主，

尖头小孩

ลูกก็รักลูกชายคนนี้มากค่ะ ลูกชายมักโดนอุบัติเหตุช่วงศีรษะบ่อยๆ เคยหัวปูดมาจาก ร.ร. โดยไม่ทราบสาเหตุ กว่าจะโตจนขายืนถึงพื้น ก็ตกเตียงทั้งหมด 10 ครั้ง เพราะนอนดิ้นมาก ๆ หัวชนบ่อย ๆ และมีโรคประจำตัวคือมีเลือดกำเดาออกทั้งหนาวและร้อน แต่ละครั้งจะออกปริมาณมาก ทั้งทางปากและจมูก แต่คุณหมอบอกว่าไม่เป็นไรค่ะ

没有预警

หลวงพ่อบอกว่า ที่พวกเราได้มาสร้างบุญเช่นนี้ ไม่ใช่เกิดขึ้นโดยบังเอิญ แต่เป็นเพราะเราได้เคยสร้างบุญร่วมกันมาก่อน ลูกฟังแล้วก็ยังไม่คิดอะไร จนวันรุ่งขึ้นหนังสือพิมพ์ ลงข่าวหน้าหนึ่ง ว่าผู้หญิงคนหนึ่ง ใช้สายไฟจี้ตัวเองตาย พอลูกเห็นภาพ ก็นิ่งอึ้งไปชั่วขณะ เพราะผู้หญิงคนนั้น คือ เพื่อนของลูก ที่เดิมนัดกับลูกจะมาวัดในวันลอยกระทง แต่ไม่มานั่นเอง ลูกย้อนนึกถึงคำพูดหลวงพ่ออีกครั้ง เธอคงไม่ได้ทำบุญร่วมกันมา จึงหมดโอกาสสร้างบุญร่วมกันในชาติน