当功德没就破产

ครอบครัวของผมอยู่ในระดับเศรษฐีต้นๆ ของเถาหยวน ผมมีเงินสดผ่านเข้ามาเป็นสิบๆล้าน แต่ไม่เคยเหลือ ยิ่งได้มากก็ยิ่งมีทางออกไปมาก ผมมีรถสปอตรุ่นใหม่ๆ ราคา 5-6 ล้านขับ นาฬิกาข้อมือราคาถูกสุดเรือนละหนึ่งแสน กิจการน้ำเมาของผมรุ่งเรืองอยู่ 5-6 ปีก็ซบเซาลง กิจการมูลค่าพันกว่าล้าน พังทลายหายไปจนหมดเกลี้ยงไม่มีเหลือ

要懂得爱母亲

祖父和祖母在中国都是农夫，因在生活上有困难，让他们决定移民到泰国。他们两人在海上渡过三十天才到达。当初在泰国，祖母卖粥，祖父用小小的机器制做拉面来卖，但祖父在泰国没能呆多久。在第二世界大战争时，当他五十九岁时，就因患了霍乱而死亡。因为这原因祖母就取代祖父成为家庭的经济主力，要努力工作赚钱为了养活七个孩子。

冷风与星月

เราจบกันแค่นี้เถอะ ต่อไปนี้ เราอย่าพบกันอีกเลย ฝ่ายหลานชายทำใจไม่ได้ เขาเสียใจมาก รู้สึกราวกับว่าโลกทั้งโลกไม่เหลือใครที่จะคอยเคียงข้างอีกแล้ว ก็ไหนเราเคยสัญญากันว่าเราจะรักกันไม่มีวันเสื่อมคลายไง..สัญญากันไว้แล้วทำไมมาเปลี่ยนไปเป็นยังงี้ล่ะ ในวันที่ภรรยาจะย้ายกลับไปนั่นเอง เขาก็ตัดสินใจทำในสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิด ..ตี 5 ของเช้าวันนั้น เขาใช้ปืนลูกซอง จ่อยิงภรรยาที่หน้าอกขณะที่เธอกำลังนอนหลับ ลูกปืนตัดขั้วหัวใจเสียชีวิตทันที จากนั้นก็ใช้ปืนจ่อยิงลูกสาวทั้งสองคน

厚皮或骨硬

คนร้ายบอกให้ลูกส่งเงินมาดีๆ ลูกก็ยังไม่ยอม คนร้ายจึงใช้ปืนลูกซองจ่อยิงเอวด้านซ้ายของลูก กระสุนกระจายออกมาเกือบ 20 นัด ลูกล้มลงและเอามือซ้ายปิดตรงช่วงเอวที่ถูกยิง แต่กลับไม่รู้สึกเจ็บปวดแต่อย่างใด ในตอนนั้นลูกได้ยินองค์พระบอกให้ลุกขึ้น ลูกตอบกลับไปว่า “หนูไม่ลุกเพราะหนูกลัวเลือด”

孤單多大， 孤單如牛大

หลังจากน้องชายคนที่สองเสียชีวิตอย่างกะทันหันด้วย อุบัติเหตุแล้ว เขาคิดถึงน้องมาก เขาก็ได้แต่เหงา เขาเหงาซะมากมาย เขาอยากรู้จังเลยว่า ความเหงานี่ตัวใหญ่โตเท่าตัวอะไร? จึงหันไปพึ่งกัญชา-ยาบ้าอย่างหนักจนเกิดอาการประสาทหลอน จนต้องเข้าสถานบำบัด ปัจจุบันเลิกได้แล้วแต่กลายเป็นคนซึมเศร้า และเชื่องช้า

哦…债主

น้องสาวคนนี้เค้าเป็นคนแปลกมาก เราอยู่บ้านเดียวกัน แต่เธอจะคุยกับแม่และตัวลูกนับคำได้ ไม่เกินสิบคำต่อวัน ไม่ เคยซื้อข้าวให้แม่ ไม่เคยเรียกแม่ทานข้าว เธอจะซื้อเฉพาะของเธอคนเดียว วันเกิดแม่ไม่เคยมีแม้ของขวัญ และแม้แต่คำว่าขอบคุณ ที่จะมีให้แม่สักคำก็ไม่มี

境界的接触点

ผมเช่าห้องพักในโรงแรมแห่งหนึ่ง ก่อนเข้าห้องมีพนักงานมาเช็ดถูห้องให้ก่อน พนักงานคนนี้ใส่รองเท้าด้วย ตกกลางคืนผมฝันว่า มีผีตัวใหญ่ เต็มไปด้วยสิ่งเขย่าขวัญมากมายเต็มไปหมดจะเข้ามาหาผม ในฝันผมก็คิดว่าจะเข้ามาได้ไง ผมเช่าพักคนเดียว ผีเหล่านั้นแต่งตัวแบบคนโบราณ ผู้ชายนุ่งโสร่ง ไม่ใส่เสื้อ ผู้หญิงแต่งแบบชาวบ้าน หน้าตาหมองคล้ำทุกคน ตื่นเช้าผมก็ใส่รองเท้าฟองน้ำของโรงแรม เดินไปเปิดหน้าต่าง หันกลับ ผมก็เห็นรอยเท้าเต็มรอบเตียง เป็นรอยเท้าเปล่า ใหญ่กว่าคนทั่วๆไป นั่นรอยเท้าใคร ผมขนลุกซู่

没有煮饭的人

ลูกคิดว่าไหน ๆ มาวัดแล้วจะแอบสำรวจ และสังเกตทุกสิ่งรอบตัวในวัดตามที่สื่อลงข่าว จากวันเป็นเดือนเป็นปีจนถึง ทุกวันนี้ ลูกกลับเห็นแต่สิ่งดี ๆ เห็นแต่ภาพประทับใจเสมอมา ลูกจึง “รักวัด..โดยไม่รู้ตัว” ทำบุญทุกบุญ และมาวัดทุกวันไม่ขาดเลยค่ะ

顽皮皮的女孩

พออายุได้ 5 ขวบ จู่ๆก็มีเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆสูงเท่าเข่าแต่งตัวน่ารักมาก มาวิ่งเล่นกับลูกดูเธอระวังตัวมาก สัก พักลูกก็คิดในใจว่า เราจะจับตัวเด็กคนนี้ไปให้แม่ดู พอคิดจบเด็กคนนั้นก็วิ่งจู๊ดหายเข้าไปในพุ่มเถาวัลย์เตี้ยๆที่เลื้อยอยู่ ข้างรั้ว 7 ขวบก็คุยกับปลาช่อนรู้เรื่อง ปลาบอกว่า“ปล่อยฉันไปเถอะ อย่าทำอะไรฉันเลย ฉันยังมีลูกเล็กๆต้องดูแล” ลูกได้ยินดังนั้นก็ใจอ่อน “ปล่อยก็ได้ เธออยู่นิ่งๆนะเดี๋ยวเธอจะเจ็บ”

租屋的鬼

ผมเรียนจบวิศวกรรมศาสตร์จาก ม.เกษตร และจบ MBA จากจุฬาฯ เริ่มเข้าวัดอย่างต่อเนื่องตั้งแต่ พ.ศ.2535 (อายุ 17 ปี ชั้น ม.5) ผมเชื่อคำพูดที่ว่า สิ่งที่มองไม่เห็นอย่าเพิ่งคิดว่าไม่มีจริง เพราะคุณแม่ของผม มีประสบการณ์เหตุการณ์เร้นลับชวนเสียวสันหลังอยู่บ่อยครั้ง