ทศชาติชาดก เรื่อง มโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 159

เมื่อได้ฟังความลับจากสุวโปดกแล้ว มโหสถถึงกับรำพึงในใจว่า “นั่นอย่างไรล่ะ เราคาดไว้แล้วไม่มีผิด แผนการของเกวัฏปุโรหิตช่างร้ายกาจนัก หากว่าเจ้าเหนือหัวของเราเสด็จไปสู่ปัญจาลนครจริงๆ พระองค์ก็จะต้องถูกพระเจ้าจุลนีจับปลงพระชนม์เสียเป็นแน่"

อยากสร้างพระ จึงได้มาเจอกับหมู่คณะ

เรื่องราวของหญิงคนหนึ่ง เนื่องจากไม่ได้รับการสนับสนุนด้านการศึกษาตั้งแต่เด็กทำให้เธอต้องเปลี่ยนการเรียนจากสายสามัญ มาเรียนเป็นดีไซน์เนอร์ออกแบบเสื้อผ้าตั้งแต่อายุยังไม่ถึง 20 ปี...เมื่อเรียนจบเธอเป็นดีไซน์เนอร์ และช่างเสริมสวยที่มีฝีมือมาก เป็นที่ต้องการของโรงเรียนเสริมสวย และสถาบันเสริมความงามหลายแห่ง...ชีวิตผกผัน ทำให้เธอต้องไปเกี่ยวข้องกับการค้าประเวณีข้ามชาติ...ต่อมา ด้วยความคิดที่อยากจะทำบุญสร้างพระ ทำให้เธอได้มีโอกาสพบกับหมู่คณะ เส้นทางของการสร้างบารมีจึงได้เริ่มขึ้น

ทศชาติชาดก เรื่อง มโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 153

“โอว...สาลิกาจ๋า เธอช่างดีเหลือเกิน ฉันได้คุยกับนางนกสาลิกามามากต่อมาก ยังไม่เคยเห็นใครที่ทั้งสวยและจิตใจงดงามอย่างเธอมาก่อน” คำป้อยอของสุวโปดกเห็นจะถูกอกถูกใจของนางสาลิกาอย่างมาก มิตรภาพแรกพบระหว่างนกทั้งสองกำลังเป็นไปได้อย่างสวยงาม ด้วยวาจาอันไพเราะที่ต่างฝ่ายต่างมีให้ซึ่งกันและกัน

มงคลที่ ๓๒ ประพฤติพรหมจรรย์ - ถึงเวลาแล้ว

พระราชาทอดพระเนตรผมหงอกของตน ทรงสลดพระทัยในความเสื่อมของสังขารร่างกาย จึงตัดสินพระทัยออกผนวชเพื่อแสวงหาโมกขธรรม ทรงพระราชทานรางวัลให้ช่างกัลบก และประทานโอวาทแก่พระโอรสว่า "ลูกรัก ผมหงอกเส้นนี้ เสมือนเทวทูตมายืนอยู่ตรงหน้าของพ่อ พ่อได้รับความสุข จากสิริราชสมบัติมามากพอแล้ว ถึงเวลาที่ต้องออกแสวงหาความสุขภายในอันเป็นอมตะ

ทศชาติชาดก เรื่อง มโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 150

ครั้นแล้ว พระเจ้าวิเทหราชจึงทรงตวาดมโหสถว่า “มโหสถ ทำไมเจ้าจึงกล้าพูดกับเราได้ถึงเพียงนี้ ดูสิ...ใครๆเมื่อรู้ว่าพระเจ้าจุลนีจักทรงประทานพระราชธิดาให้เรา ต่างก็พากันพูดถึงแต่สิ่งที่เจริญเป็นมงคลแก่เรา แต่เจ้ากลับทำลายมงคลของเราเสีย เจ้านี่ช่างไม่รู้จักอะไรเสียเลย”

จดหมายของอาสาพันธุ์ตะวัน

ก่อนที่ผมจะก้าวมาเป็นอาสาพันธุ์ตะวัน รุ่นที่ 1 นั้น ผมยังไม่อยากจะเชื่อตัวเองเลยครับว่า จะเข้ามาสร้างบารมีในวัดได้ เพราะดูจากชีวิตในอดีตแล้วไม่น่าจะเดินทางเข้ามาเส้นทางนี้ได้ คงจะใช้ชีวิตเหมือนคนทั่วๆไป ที่ใช้ชีวิตไปวันๆ ไม่มีแก่นสารอะไร ก็เพราะในช่วงเรียนระดับ ปวส. ช่างไฟฟ้า ผมเป็นเด็กช่าง ชีวิตช่วงนั้นเป็นชีวิตที่ค่อนข้างที่จะมืดมนครับ เพราะสังคมสิ่งแวดล้อม อยู่ในวงเหล้า การพนัน อบายมุขทุกอย่าง เพราะระบบ รุ่นพี่นั้นแรงมาก ผมเพิ่งจะมาดื่มเหล้าเป็นก็ช่วงขึ้น ปวส.1 สังคมนำพาชีวิตผมไปในทางเสื่อม ช่วงที่เรียน คำว่าศีล ก็ไม่มีในใจของผมเลยแม้แต่ข้อเดียวครับ ถือคติว่า เที่ยวไหน เที่ยวกัน เมาไหน เมานั่น ชีวิตไม่ต้องคิดอะไรมากเพราะคิดว่ามันเป็นปกติธรรมดาของลูกผู้ชายที่เขาทำ กันว่า อย่างนี้สิ เขาถึงจะเรียกว่า Man

จดหมายพระธรรมทายาท

พวกกระผมต้องอยู่กันแบบทำไปใช้ไปครับ กลางวันช่างก็มาทำ กลางคืนพระก็จำวัด บรรยากาศที่นี่ในตอนแรกจึงค่อนข้างจะทุลักทุเลพอสมควร แต่ก็ทำให้ทุกรูปรักและสามัคคีกันมาก สมเป็นรุ่นบุกเบิกจริงๆ

ตักบาตรพระ เยาวราช

เมื่อถึงเวลาสว่าง สีเหลืองทองของผ้ากาวพัสตร์ของพระภิกษุสงฆ์นับหมื่น ที่แปรแถวรับบิณฑบาต ช่างงดงามเป็นดั่งถนนทองคำอย่างแท้จริง เมื่อเพลง “ชีวิตสมณะ ภาษาจีน” ดังขึ้น ชาวจีนและชาวไทยต่างน้ำตาไหล ด้วยความปลื้มปีติ นำภัตตาหารใส่บาตรทั้งน้ำตา มีเจ้าของธุรกิจในย่านนั้นบอกว่า ตั้งแต่อยู่เยาวราชมาห้าสิบกว่าปี ไม่เคยทำบุญอะไรปลื้มเท่าวันนี้

ทศชาติชาดก เรื่องมโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 112

พระเจ้าจุลนีทรงสดับอุบายนั้นแล้ว ก็ทรงปีติยินดียิ่งนัก ถึงกับตรัสชมพราหมณ์เกวัฏผู้เป็นต้นคิดว่า “แผนการของท่านอาจารย์ช่างแยบยลอะไรเช่นนี้ ดีละท่านอาจารย์ ถ้าเช่นนั้น ท่านจงรีบเตรียมการเคลื่อนพลโดยเร็วเถิด”

โลกนี้ต้องมีกัลยาณมิตร

ดิฉันรู้สึกว่า ตัวเองช่างโชคดีอะไรอย่างนี้ ที่มีเพื่อนอย่างมีมี่ และอยากขอบคุณมีมี่ ที่พาดิฉันมาพบกับความสุขอย่างที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน มีมี่เป็นกัลยาณมิตรที่ดีสำหรับดิฉัน ที่ดิฉันจะลืมเธอไม่ได้เลย ดิฉันจึงเข้าใจคำว่า โลกนี้ต้องมีกัลยาณมิตร