ทำจิตให้เลื่อมใส
เพราะเหตุที่จิตผ่องใส สัตว์บางพวกในโลกนี้ เมื่อแตกกายทำลายขันธ์ ย่อมไปสู่สุคติโลกสวรรค์
อุปสรรคและวิธีแก้ไข อาการ ง่วง-หลับ
ร่างกายอ่อนเพลีย อ่อนล้า ทำให้นั่งหลับ นั่งโยกเยก รู้สึกมึนงง ง่วงซึม อยากนอน หาว บ่อย ตาลอย ลืมตาไม่ขึ้น คอตก หายใจแรง กรน ไม่สามารถประคองสติได้ตลอดเวลา
ถนนสายความฝัน
เรื่องราวของทหารแห่งกองทัพธรรม...ผู้เปรียบประดุจช้างศึก ซึ่งแม้ในบางช่วงของชีวิตอาจเผลอใจไปบ้างเหมือนช้างศึกตกหล่ม แต่เมื่อได้ยินเสียงกลองรบก็ฮึกเหิมขึ้นจากหล่มได้ และเข้าสู่สมรภูมิอย่างองอาจ...มาร่วมกันศึกษาชีวิตของท่าน ในแบบของโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา
โทษของการพูดไม่ถูกกาล
การกล่าววาจาสุภาษิต เป็นมงคลอันสูงสุด
โทษของการว่าร้ายผู้อื่น
พูดแต่วาจาสุภาษิต ซึ่งพระพุทธองค์ตรัสไว้ว่า ถ้าอารยชนใคร่จะพูด ก็เป็นผู้ฉลาด รู้จักกาล พูดแต่ถ้อยคำที่ประกอบด้วยเหตุผลที่อารยชนประพฤติกัน ไม่พูดด้วยความโกรธ ไม่ยกตัว มีใจสงบ ไม่ตีเสมอ ไม่ก้าวร้าว ไม่พูดเอาหน้า รู้ชอบแล้วจึงกล่าว ถ้าเขาพูดดีพูดถูกก็อนุโมทนา เมื่อคนอื่นพูดผิด ก็ไม่รุกราน เขาพูดพลั้งไปบ้างก็ไม่ถือสาหาความ ไม่พูดพล่าม ไม่พูดเหยียบย่ำคนอื่น การพูดของสัตบุรุษ เป็นการพูดเพื่อให้เกิดความรู้ประเทืองปัญญา อารยชนมีปกติสนทนากันอย่างนี้
รูปนันทาเถรี
สรีระอันกรรมทำให้เป็นนครแห่งกระดูกทั้งหลาย ฉาบด้วยเนื้อและโลหิต เป็นที่ตั้งลงแห่งชรา มรณะ มานะ และการลบหลู่คุณท่าน
ทำบุญทำกรรมอะไรมาถึงได้เกิดมาเป็นฝาแฝดกัน
เด็กฝาแฝดส่วนมากเขาอธิษฐานร่วมกันมา เช่น คนที่ถูกคอกัน ถึงเวลาทำบุญทำทานเขาก็ทำร่วมกัน แล้วเขาก็อธิษฐานผูกพันกันไว้ เกิดกี่ภพกี่ชาติขอให้ได้เกิดเป็นพี่เป็นน้องกันตลอดไป
ไปดูพญานาค ที่อำเภอโพนพิสัย (ตอนที่ 1)
ผู้หญิงคนหนึ่ง พร้อมกับลูกสาว ได้ไปที่อำเภอโพนพิสัย เพื่อจะไปดูบั้งไฟพญานาค แต่เมื่อไปถึง กลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอจึงได้อธิษฐานจิตเพื่อจะให้ได้เห็นบั้งไฟพญานาค ปรากฏว่า เธอก็ได้เห็นจริงๆ ที่ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังได้มีโอกาสได้เห็นพญานาคด้วยตาเนื้อของเธออีกด้วย ลูกสาวของเธอก็ได้เห็นเช่นเดียวกัน...หลังจากเหตุการณ์ ครั้งนี้ ในปีต่อมา หากมีใครมาชวนเธอไปดูบั้งไฟพญานาค เธอก็จะปฏิเสธ เพราะกลัวว่าจะได้เห็นพญานาคด้วยตาเนื้ออีก...เธอกับลูกสาวตาฝาดไป หรือเป็นเรื่องจริง...
วิธีการดำเนินชีวิตแบบอริยะ
นรชนเมื่อคำนึงถึงเหตุนี้ว่า เราได้ใช้จ่ายโภคทรัพย์เลี้ยงตนแล้ว ได้ใช้จ่ายโภคทรัพย์เลี้ยงคนที่ควรเลี้ยงแล้ว ได้ผ่านพ้นภัยที่เกิดขึ้นแล้ว ได้ให้ทักษิณาอันมีผลอันเลิศแล้ว ได้ทำพลีกรรม ๕ ประการแล้ว และได้บำรุงท่านผู้มีศีล สำรวมอินทรีย์ ประพฤติพรหมจรรย์แล้ว บัณฑิตผู้อยู่ครองเรือน พึงปรารถนาโภคทรัพย์เพื่อประโยชน์ใด ประโยชน์นั้นเราก็ได้บรรลุแล้ว เราได้ทำสิ่งที่ไม่ต้องเดือดร้อนแล้ว ชื่อว่าเป็นผู้ดำรงอยู่ในธรรมของพระอริยเจ้า
