境界的接触点

ผมเช่าห้องพักในโรงแรมแห่งหนึ่ง ก่อนเข้าห้องมีพนักงานมาเช็ดถูห้องให้ก่อน พนักงานคนนี้ใส่รองเท้าด้วย ตกกลางคืนผมฝันว่า มีผีตัวใหญ่ เต็มไปด้วยสิ่งเขย่าขวัญมากมายเต็มไปหมดจะเข้ามาหาผม ในฝันผมก็คิดว่าจะเข้ามาได้ไง ผมเช่าพักคนเดียว ผีเหล่านั้นแต่งตัวแบบคนโบราณ ผู้ชายนุ่งโสร่ง ไม่ใส่เสื้อ ผู้หญิงแต่งแบบชาวบ้าน หน้าตาหมองคล้ำทุกคน ตื่นเช้าผมก็ใส่รองเท้าฟองน้ำของโรงแรม เดินไปเปิดหน้าต่าง หันกลับ ผมก็เห็นรอยเท้าเต็มรอบเตียง เป็นรอยเท้าเปล่า ใหญ่กว่าคนทั่วๆไป นั่นรอยเท้าใคร ผมขนลุกซู่

舞蹈少女

我出生在农业社会里，以耕种为业。父亲的副业就是玩乐器，也组织了少女舞蹈团，有好多美女来申请当少女舞蹈团的团员。他训练自己的儿子当音乐家，和训练两个姐姐成为少女舞蹈团表演者，父亲的舞蹈团很有出名。所以他就带着舞蹈团到各县巡回表演，有时候还到其他府表演。后来父亲的少女舞蹈团就解散了，因在舞蹈团里已没有少女了。因为各自都结了婚，大部分都是跟舞蹈团里的少男相爱，父亲就受雇饲养牛群。

穿梭阴阳界

“著名的瀑布，美味的水果城，特香的胡椒，多样的宝石，沾达彭的草席，神奇的现象”以上是我介绍家乡的口号，而最后一句是我把自己的经验加进去的。由于我遇到许多神奇的现象，那些都是知识科技所无法解释的，所以我只好写信，依赖“梦中梦幼稚园”学校用佛学来为我解答。

罗城

“ ผมนี่แหละ..ต้องเป็นผู้มาฟื้นฟู บูรณะ และรักษาเมืองโบราณแห่งนี้ไว้ ให้เป็นสมบัติของพระศาสนาสืบไป ” เพราะผมเชื่อเหลือเกินว่า เวียงลอ คงเคยเป็นเมืองที่มีความรุ่งเรืองทางพุทธศาสนาเป็นอย่างมาก เพราะผืนดินแห่งนี้ แม้จะเป็นเพียงตำบลเล็กๆ แต่กลับมีวัดมากถึง 10 กว่าวัด

虽是初恋，但却是真爱

我是法身寺的义工，在佛历2527年首次参加法身寺在我家乡─雷府所主办的三日静坐班。当天看到出家人引导许多居士静坐，令我印象深刻。当我从中得到启示：“ 静坐是国际化的善行，人人都可以静坐！”的道理后，便一直参与寺院的活动了。

ตุ๊ย 怀孕

เมื่อคุณพ่ออยู่ธุดงค์จนครบ ๗ วัน ลูกยังจำวันที่คุณพ่อกลับจากธุดงค์ได้ ท่านแต่งกายในชุดขาวล้วน มือหนึ่งถือกระเป๋าเสื้อผ้า อีกมือหนึ่งก็แบกกลด เดินเข้าบ้านมาด้วยท่าทางที่ใจเย็น แล้วคุณพ่อก็บอกกับคุณแม่ด้วยประโยคแรกว่า “ผมจะเลิกดื่มเหล้า เลิกสูบบุหรี่ตลอดชีวิต”

逼婚

我的母亲在泰国出生，可是从五、六岁时，就要回到中国。因为外公被征收生意税，外公就带外婆和母亲移民回到中国跟外祖母在一起住。外祖母的祖先是当官的，在族群中外祖母的地位最崇高。她很富裕，有好多钱，吃饭桌子的长度，跟在电视节目上所看到的一样长。

他是谁 ?

ผู้ให้ข้าวน้ำ ชื่อว่าให้กำลัง ผู้ให้สถานที่ ชื่อว่าให้ทุกสิ่งทุกอย่าง ลูกเป็นหนึ่งในทีมงานก่อสร้างสถานที่สำคัญ เพื่ออวดชาวโลกว่าเป็นสิ่งมหัศจรรย์แห่งบุญที่อลังการที่สุดในโลก ซึ่งถ้ามองจากภายนอกจะปะทะกับความยิ่งใหญ่แล้ว ทว่าก้าวเหยียบย่างไปด้านในแล้วยิ่งใหญ่กว่า

当功德没就破产

ครอบครัวของผมอยู่ในระดับเศรษฐีต้นๆ ของเถาหยวน ผมมีเงินสดผ่านเข้ามาเป็นสิบๆล้าน แต่ไม่เคยเหลือ ยิ่งได้มากก็ยิ่งมีทางออกไปมาก ผมมีรถสปอตรุ่นใหม่ๆ ราคา 5-6 ล้านขับ นาฬิกาข้อมือราคาถูกสุดเรือนละหนึ่งแสน กิจการน้ำเมาของผมรุ่งเรืองอยู่ 5-6 ปีก็ซบเซาลง กิจการมูลค่าพันกว่าล้าน พังทลายหายไปจนหมดเกลี้ยงไม่มีเหลือ

ของดีแบบไทยๆ , ใครๆก็ไม่แน่ใจผม

คนที่เชื่อว่าคุณพ่อเป็นลูก ตัวจริง มีเพียงคุณพ่อของพ่อเพียงคนเดียว ส่วนคุณแม่ของพ่อ และน้องๆทั้งหมด รู้สึกไม่ยอมรับในตัวท่าน และรู้สึกคลางแคลงใจตลอดมา จึงทำให้พ่ออยู่กับครอบครัวด้วยความรู้สึกอึดอัด กดดัน และไม่มีความสุขเลย